Μην σε ξεγελά το εξώφυλλο, που παραπέμπει σε doom και epic metal ακούσματα –παρότι η γκρίζα μελαγχολία του σίγουρα μπορεί να αγγίξει και κάποιους οπαδούς του doom. Οι ίδιοι οι Carta, από το Σαν Φρανσίσκο, ορίζουν τη μουσική τους ως indie/experimental/ambient -ποστ ροκ που λέμε στα ελληνικά- και την περιγράφουν σαν "τον ήχο ενός κοριτσιού που κλαίει δίπλα στις ράγες του τρένου, ή σαν να κοιμάσαι κάτω από το νερό". Λίγο τάχαμου και δήθεν ποιητικά όλα αυτά ίσως. Η μουσική των Carta όμως δεν είναι δήθεν. Κυλάει αργόσυρτα, ονειρικά, χωρίς να διακατέχεται από κανένα άγχος να αποκαλύψει την ομορφιά της με την πρώτη ακρόαση. Οι συνθέσεις, ορχηστρικές, δεν χρειάζεται να υπακούσουν σε καμία από τις νόρμες και τις επιταγές της ανθρώπινης γλώσσας για να πουν αυτά που ούτως ή άλλως οι λέξεις δεν επαρκούν για να εκφράσουν.
Ο πρώτος τους δίσκος, που κυκλοφόρησε πέρυσι από την εταιρεία Resonant (η οποία έχει κυκλοφορήσει μεταξύ άλλων δίσκους των Do Make Say Think και των Library Tapes), τιτλοφορείται «The glass bottom boat».
- Σχετικό link στην μπλογκόσφαιρα εδώ
- Κι ένα ηχητικό δείγμα
| 09 - Legomenon.mp3 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου