Κασέτες

Κάπου προς το φινάλε του Χάι Φιντέλιτι του Νικ Χόρνμπι, ο ήρωας Ρομπ δηλώνει ότι "πλέον ξέρει πώς γράφονται κασέτες για κάποιον που αγαπάς". Τότε που είχα διαβάσει το βιβλίο ήξερα κι εγώ, αν και, μέχρι να μάθω, είχα διαπράξει ουκ ολίγα ατοπήματα, γράφοντας κασέτες με ό,τι μαλακία μου κατέβαινε στο κεφάλι και χαρίζοντας τες στο πρόσωπο του ενδιαφέροντός μου με σκοπό όχι να την ευχαριστήσει η μουσική αλλά τον εντυπωσιασμό με τις "ψαγμένες" μουσικές μου επιλογές... Ακόμη θυμάμαι τη φρίκη της Κ. όταν πρωτάκουσε μια κασέτα που είχα ρίξει μέσα ανάκατα τραγούδια των Apollo 440 (κι όχι, δεν μου πέρασε απ' το μυαλό να βάλω τουλάχιστον το pain in any language), των Kraftwerk (όχι φυσικά δεν έβαλα το the Model, o βλαξ) και των Bokomolech (είχα βάλει νομίζω το trippled, ένα απ' τα γαμηστερότερα αλλά και πλέον δύστροπα τραγούδια τους...). Μετά, δεν ξέρω ποιος θεός με φώτισε και έγραψα άλλη μια κασέτα, η οποία ξεκινούσε με αυτό το τραγούδι. Η κασέτα είχε τρελό σουξέ, και νομίζω πως χρωστάω πολλά απ' τα καλά που συνέβησαν στη ζωή έκτοτε σε αυτό το τραγούδι...