Σπούκι ξεσπούκι, καγκουριά ξεκαγκουριά, τέτοια μουσική δεν βγάζουν οι Μογκβάι...

Αλήθεια, πώς να νιώθει άραγε ο Ακίρα Γιαμαόκα, όταν μπαίνει στη σελίδα της γουίκιπίντια που αναφέρεται στον ίδιον και βλέπει να τον περιγράφει ως μουσικό μεν, γνωστό κυρίως για τη μουσική ενός βιντεοπαιχνιδιού δε; Για να είμαστε ειλικρινείς, πρόκειται για μία απ' τις καλλιτεχνικά αρτιότερες σειρές βιντεοπαιχνιδιών που έχουν κυκλοφορήσει. Οσο για τη μουσική; Ε, αυτή διαφέρει αρκετά απ' το πλάγκα-πλάγκα, μπλιπ-μπλιπ, των arcade βιντεοπαιχνιδιών που παίζαμε με ένα ταλιράκι στο φλιπεράδικο "Λόρα" στην Κάτω Ηλιούπολη Θεσσαλονίκης...



Το Silent Hill 1, για το οποίο τόση ώρα γίνεται λόγος, το πρωτοπαίξαμε προ δεκαετίας, σε ενα δωμάτιο μιας εστίας, τρώγωντας διπλά πιτόγυρα, χεσμένοι απ' το φόβο, με ένα τζόιπαντ (έτσι τα λένε;) το οποίο είχε δόνηση και όποτε δονούταν μας έκανε να χεζόμαστε ακόμη περισσότερο...