Η πλέον ευφυής μπάντα στον χώρο του metal επιστρέφει. Τα λίγα δείγματα που έχω ακούσει είναι αρκετά καλά, ισάξια του παρελθόντος (χμ, Deadlands μάλλον δεν είναι, αλλά δεν έχουμε πολλούς Παρθενώνες, έτσι δεν είναι;). H Agnete M. Kirkevaag παραμένει το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι η τεχνική αρτιότητα συνδέεται ελάχιστα με το συναίσθημα. Πειράζει;
5 σχόλια:
Κι εγώ θέλω! Θέλω λέμε! Θε. Λω. Θέλω Μαντερ Μόρτεμ! Σιέλω γαμώ την τρέλα μου μέσα!
Ως αντάλλαγμα, προσφέρω σιντί επιλογές φτιαγμένες αποκλειστικά από τον Διάσελο, χοχοχο... (εδώ δεν πρόκειται να το δει αυτό το σχόλιο).
Χμ.., το είδα όμως εγώ και διατίθεμαι για εκβιαστικό αντάλλαγμα.
Καλά, Go-Go, θα σου στείλω μια χεβιμεταλική μπόσα νόβα εσένα.
Πάντως ο δίσκος, τώρα τον ακούω, με φαίνεται πολύ λιγότερο ψυχεδελέ απ' τον πρώτο... Τι λες εσύ Τζι;
Aaaaaaaaaaaaaaa, είμαι καμμένο... Και κατακαημένο.
Αφού τ' ακουσα κάμποσες φορές συνειδητοποίησα ότι αυτό που άκουγα δεν ήταν αυτό που ποθούσα, διότι εμπερδεψα το Μάντερ Μόρτεμ, που δεν λέω, καλοί είναι, με το Μόρτε Μακάμπρε, που είναι αυτό που θέλω διακαώς...
Εξ ου κι η ερώτηση περί λιγότερης ψυχεδέλειας...
Το παραδέχομαι, για να μη με βρίζει ο ΤζιΤι: είμαι burned.
Εναν γιατρόόόόό...
Den patas kala edo kai kairo... telos panton. Einai teleios alli fasi oi MM me tous MM (katalaves?). O diskos einai apla poly kalos. Vazo to apla, giati mou fainetai kapos... "kenos". Thelo xrono omos...
Oi MM mallon etoimazoun disko, alla me tous rythmous pou pane se kamia dekaria xronia...
Δημοσίευση σχολίου