Ε, κάποτες, τότε με τη φάση ταραντίνο και παλπφίξο, όλοι (όλοι;) ακούγαμε (ακούγατε;) Ερτζ Οβερκιλ. Στα γούστα. Μετά βγάλανε το φωτογραφηθέν μαζί με τον κασκορσέ και την τρίχα μου βινύλιο κι εξαφανίστηκαν. Κάπου διάβασα ότι επανήλθαν (επανέρχονται;). Με αυτό παρακάτω. Ξες τώρα... Σε δουλειά να βρισκόμαστε. Κατά τ' αλλα εξακολουθώ να είμαι σοκαρισμένος απ' το άλμπουμ του προηγούμενου ποστ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου