Ασέβεια;

Μπααααα. Τι λες τώρα; Πρόκειται για την καλύτερη διασκευή που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό. Η κοπέλα λέγεται Gabriella Kulka (όχι Κατερίνα Κούκα, προσοχή) και έχει ένα πάθος με τους.... Iron Maiden. Μάζεψε λοιπόν τα φιλαράκια της και έκανε μια περιοδεία στην χώρα της, στην όμορφη Πολωνία, την πατρίδα του Χρήστου του Βαζέχα και του Ιωσήφ Βάντσικ, και ηχογράφησε και ένα ωραίο αλμπουμάκι με διασκεύες γνωστών τραγουδιών των Maiden. Κάτι τέτοια με βάζουν σε σκέψεις. Είναι όλα θέμα ενορχήστρωσης; Υπάρχουν γένη; Υπάρχουν χαρακτηριστικά γνωρίσματα; Υπάρχει Area 51; Μπερδεύτηκα...

Τέσσερις αράδες κλισέ για ένα %$%^%@

Τη λέξη "αριστούργημα" δεν τη χρησιμοποιώ συχνά. Αλλά ο δίσκος των Mamiffer, Mare Decendrii, δεν ξέρω πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί: ένα μακροσκελές, απεγνωσμένο, θεοσκότεινο αριστούργημα. Οπου η ψυχική ανάταση επιτυγχάνεται μέσω της καταβαράθρωσης.

Καταραμένα ακουστικά

Τότε που ήμασταν φοιτηταί λέγαμε πως το στοίχημα είναι να μην αλλάξουν τα μουσικά μας γούστα όταν πάμε φαντάροι. Ξες, υπήρχε πάντα ο φόβος να αντικαταστήσουμε τους Κλας με το σκυλάδικο. Σε σπάνιες στιγμές ενόρασης όμως αντιλαμβανόμασταν ότι τα γούστα μας δεν είναι δυνατόν να παραμείνουν ίδια εσαεί. Και παρακαλούσαμε, τουλάχιστον, στα 40 μας, να μην ακούμε σκυλάδικα (ή, ακόμη χειρότερα, έντεχνη ποιοτική ελληνική μουσική) αλλά τζαζ. Στα 33 μου με τσακώνω να γουστάρω όλο και πιο συχνά κάτι τέτοια (ευτυχώς):

Ματίας Έικ, το όνομα του καλλιτέχνη.

Υπάρχω