Και δεν υπάρχει λόγος να ντρεπόμαστε για αυτό. Στο παρακάτω, όχι καταπληκτικό, του σέη δε λιστ, άσμα στα φωνητικά ο Ματ των Νάσιοναλ και -υποθέτω- στο μπάσο ο Σκοτ, επίσης των Νάσιοναλ. Ολα αυτά κάπου το 96. Θέλανε, λέει, να ακούγονται σαν Πέηβμεντ. Το 1994 πάντως, που πρωτόπαιξα σε ένα άθλιο γκρουπάκι, με τη φιλοδοξία να παίξουμε πανκ φανκ, ακουγόμασταν λιγότερο σκατά απ' αυτο εδώ το πράμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου