ο τύπος την κουρτίνα μπάνιου την έκανε μπουφάν;

πολύ την πάω

Αναξιόπιστη, πρόχειρη, ερασιτεχνικιά ανασκολόπιση στη μουσική του 2016

To 2016 ήταν η χρονιά που οριστικά σταμάτησα να ψάχνομαι με τη μουσική. Μου αρκεί πια να διαβάζω επιλεγμένους ανθρώπους που ψάχνουν τη μουσική αντ' εμού (έλληνες μπλόγκερ, τουιτεράδες, μουσικοδημοσιογράφους, φεησμπούκηδες), που κάποιοι το ξέρουν και κάποιοι άλλοι όχι, αλλά τέλος πάντων τούς είμαι τρομερά ευγνώμων για τις μουσικές που μοιράζονται.
Ξέρετε δεν ξέρετε ποιοι είστε, σας ευχαριστώ για τις μουσικές.
Οπως ευχαριστώ τους 13 ανθρώπους που για κάποιον ανεξήγητο λόγο μπαίνουν εδώ μέσα καθημερινά.
Φέτος διάβασα λιγότερα ονλάιν μουσικά περιοδικά, αλλά άκουσα πολύ περισσότερο ραδιόφωνο, κυρίως bbc6, κυρίως τη σαββατοκυριακάτικη πρωινή εκπομπή της Μαριάν Χομπς (τι φωνή!), με ολίγη από KEXP, radio paradise και CDNX.
Παράτησα το mixcloud (με είχα βαρεθεί).
Κατέβασα (παράνομα) σχεδόν όλα τα φετινά τεύχη του κάποτε αγαπημένου μου ανκάτ και διαπίστωσα ότι πλέον με ελκύει λιγότερο η ανάγνωσή του.
Χάρηκα που φέτος στο φεησμπουκ βρήκα (χωρίς να τους κάνω φίλους) διάφορους της παλιάς συνακτικής ομάδας του ποπ+ροκ, καθώς και διάφορους άλλους που διάβαζα σε φανζίν, και πού και πού μπαίνω στα ντουβάρια τους να δω τι προτείνουν αυτοί που κάποτε διαμόρφωσαν το μουσικό μου γούστο. Ο υπολογιστής μου και τα φιντζ μου είναι γεμάτος με διάφορες λίστες με τραγούδια, δίσκους και καλλιτέχνες “προς αναζήτηση ή μελέτη” που πολύ φοβάμαι ότι δεν θα ακούσω ποτέ.

Να πω επίσης, ειρήσθω εν παρόδω, ότι η τραγωδία που τυχόν συνοδεύει κάποια μουσική κυκλοφορία δεν αποτελεί εγγύηση για την ποιότητα ενός δίσκου – και, δυστυχώς, τόσο ο φετινός δίσκος του Μπάουι όσο και του Κέηβ αποτελούν, για μένα, παραδείγματα γι' αυτό. Μέτριοι προς αδιάφοροι, ηχητικά, αμφότεροι.

Το τραγουδάκι που με άρεσε περισσότερο φέτος ήταν το fuck the government, I love you των πανέξυπνων Burning Hell, το ντουέτο που με άρεσε περισσότερο ήταν αυτό του Χάμιλτον Λαϊτχάουζερ με μια τύπισσα που δεν θυμάμαι το όνομά της και τίτλο 1959 που κλείνει τον πολύ ωραίο φετινό δίσκο του, ενώ το πιο φρέσκο ηχητικά δισκάκι που άκουσα ήταν αυτό των the paranoid style, που η αμεσότητα/απλότητά του μού θυμίζει το it's a shame about ray των lemonheads, αν και ηχητικά με θυμίζουν πολύ μπλόντι χωρίς το σεξαπίλ.
Γενικά φέτος παρατήρησα ότι άκουσα πολύ περισσότερο ποπ-πανκ κυρίως με γυναίκεία φωνητικά.
Επίσης παραλίγο να με αρέσει ένας δίσκος της πιτζέη χάρβι (πράγμα πρωτοφανές) αλλά τελικά με το ζόρι έπιασε τη βάση.
Η πιο βαρετή και ανούσια είδηση καθώς φεύγει η χρονιά είναι ότι ετοιμάζει δίσκο ένα από τα πιο βαρετά συγκροτήματα του πλανήτη, οι 9 ιντς νέηλζ. To 2016 ήταν ακόμη μια χρονιά χωρίς καινούργιους (πολυαγαπημένους) Νάσιοναλ, αλλά ίσως καλύτερα, γιατί τρέμω πως όταν κυκλοφορήσουν τον καινούργιο θα είναι μια μαλακία και μισή.

Λοιπόν, οι 20 δίσκοι που νομίζω ότι με άρεσαν περισσότερο φέτος είναι οι εξής (βαριέμαι να ψάχνω τους τίτλους στις περισσότερες των περιπτώσεων, οπότε αφήνω μόνο τον καλλιτέχνη και άμα ξεβαρεθώ στην επόμενη γραμμή ίσως βάλω αντί τίτλου του δίσκου κάνα χαζό σχόλιο, θα δούμε). εντιτ: σε μια φάση σκέφτηκα να βάλω κάνα βίντεο, κάνα μπαντκάμπ, ως ηχητικό δείγμα κάθε δίσκου, αλλά βαρέθηκα, ειλικρινά

1. Johann Johannson – αυτό με τον ορφέα. Ο φίλος μου ο Γιάννης δεν το βρήκε και πολύ σκοτεινό όσο θα ήθελε. Αντιθέτως άρεσε πολύ στην Κ.
2. 2l8 εντάξει, δεν είμαι αντικειμενικός, τους γουστάρω τρελά.
3. no clear mind, παρομοίως, τούς γουστάρω τρελά, κι αν είχε κυκλοφορήσει νωρίτερα, κι όχι πριν από κάνα μήνα, ίσως και να ήταν στην κορυφή της λίστας
4. pill – μέντισιν νομίζω λέγεται ο δίσκος. Γυναικεία φωνητικά, τσαμπουκάς, σαξόφωνα. Σούπερ. Απορώ που δεν το είδα σε λίστες.
5. the paranoid style – φρεσκάδα, τα 'παμε και πιο πάνω, περίμενα ότι θα κάνανε σουξέ, τζίφος...
6. nothing – Σαν σουγκέηζ με σμάσιν πάμπκινς μαζί, τι καλύτερο;
7. Radiohead νο σαρπράηζιζ εδώ
8. hamilton leithouser επιτέλους ο τύπος με το ρολογάκι, που τον αποκαλεί η Κ., έβγαλε ένα φανταστικό δίσκο, χωρίς τους γουόκμεν (κλαψ) αλλά με έναν άλλον που δεν τον θυμάμαι αλλά νομίζω πως έπαιζε σε κάτι μαλάκες που δεν με αρέζανε, κάτι με βαμπίρ νομίζω λεγόσαντε
9. Matt Elliott
10. savages απορώ με την κριτική που δεχτήκανε, αλλά δεν βαριέσαι, εμένα με αρέσουν όσο με αρέζανε απ' όταν τις ανακάλυψα μέσω αυτών που τις πρωτανακαλύψανε και που τώρα δεν τις γουστάρουν πια. Η (θεά) μπασίστριά τους κάτι ετοιμάζει με ένα σχήμα που λέγεται Κάιτ Μπέηζ ή κάπως έτσι.
11. King Creosote + Michael Johnston - The Bound Of The Red Deer (χα, αυτό το έκανα κόπυ πεηστ από το φακελάκι – πολύ ωραίος δίσκος, όπως και ο σόλο του Κινγκ Κρεοσότε φέτος, ειδικά άμα τη βρίσκεις με σκωτσέζικια προφορά)
12. small hours society το άκουσα πολύ, μου άρεσε πάρα πολύ
13. burning hell, τα είπαμε: το τραγούδι που με άρεσε περισσότερο, πανέξυπνοι στίχοι, ούλτρα χιψτερισμός
14. Andrew Weatherall κάτι νταμποχορευτικωραίο
15. and also the trees  κλασικό μαυροντυμένο δαντελέ
16. mogwai atomic μπορούν και καλύτερα και το ξέρουν – το ντοκιμαντέρ που ντύσαν ηχητικά επίσης πολύ καλό
17. the slow show σαν πιο φλώροι νάσιοναλ – κι όμως γίνεται, κι όμως υπάρχουν
18. the clang group παπουδονιουγουέηβ
19. nonkeen, όχι το πρώτο που βγάλανε φέτο, αλλά το δεύτερο, που ήταν πιο καμενοχαμενιά φάση
20. susanne vega με λογοτεχνικές αναφορές, κάτι για τη σπουδαία συγγραφέα Κάρσον Μακάλερς

Εν τάχει τι άλλο άκουσα φέτο: primitive parts, wave pictures, coral, muncie girls, mechanimal, lucid dreaμ, michael kiwanuka, suede, pity sex, Phoebe Killdeer, manequion pussy, Vijay Iyer & Wadada Leo Smith, hey lover, tacocat, iggy pop, τindersticks, douglas dare, traitrs, still corners, king creosote (το σόλο), crescendo, kvb, motorama, duncan c, fresh snow one (αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι τι είναι αυτό, αλλά το είχα σημειώσει, άρα κάτι καλό θα είναι, μιλάμε ο λόγος μου είναι εγγύηση, αξιοπιστία πάνω απ' όλα), the early years, pixies (Κιμ Ντιλ γύρνα πίσω, ή βγάλε κάτι με τις Μπρίντερζ, νομίζω πως θα βγάλουν κάτι το 2017), beyond the wizard's sleeve, polica, floating points, hugo race, thalia zedek, steve mason.

Εφτασες μέχρι δω χάμω; Αντε και του χρόνου (να φτάκεις μέχρι δω χάμαι)

κάποιοι θα κάνουν πάρτυ

Καλά, ευχαριστώ

καλχαρίες

κι η Μαίρη Αλυσίδα

ο καιρός περνάει

έχει και μελόντικα

τόσο οικείο, τόσο καλό

το αύριο είναι τώρα

χαμπάρι

ολντ σκουλ

Καλό ε;

τι γίνεται εδώ; ερημιά ε; δεν βαριέσαι...

the music of the underdogs

Το συνηθισμένο κόλπο τους. Ένας γαμάτος δίσκος και στο τέλος ένα τραγούδι που θα σου γαμάει τη ζωή, θα σου ξεσκίζει τα σωθικά, που θα σε κάνει να κλαις, να λυγίζεις, να γονατίζεις. Λύτρωση...

Messi Ανατολή

Οι τύποι είναι ο Messi του Middle Eastern Rock/Doom/Prog/Psych/Drone, εάν υπάρχει κάτι τέτοιο. Μπαντάρα γαμώ τον αντιχριστό μου....

Πόση απονιά;

Ωραίο ποστ ροκ από την χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου....

Η κυρά της Ro

Φτάσε το αν μπορείς

Υπάρχουν μουσικοί που παίζουν τα οργανά τους και υπάρχουν κι αυτοί που παίζουν τα οργανά τους και περνιούνται για μουσικοί. Οι πρώτοι ικανοποιούν τους πάντες και οι δεύτεροι ικανοποιούν τους εαυτούς τους.

Δίσκος της χρονιάς και δεν χρειάζεται να τον ακούσουμε. Απλά θα τον νιώσουμε.

αγάπηοχιαγάπη

ένας ύμνος για το χειμώνα

ετσι κι έτσι φάνκυ

Γλυκούλι....

σαρακοστή

φαντάσου τη σκηνή

Όλη η Μέση Ανατολή στον τίτλο του άλμπουμ

Τίμιο ποστ ροκ από την Τεχεράνη.

Λίγα λόγια όχι για τον καινούργιο δίσκο του Νικ Κέιβ αλλά για τα πέριξ αυτού

Με πήρε τηλέφωνο τις προάλλες ο φίλος μου ο Δαντέλας. Έξαλλος. Με την πολιτική κατάσταση, με την κοινωνία, με τον νέο δίσκο του Νικ Κέηβ. Τι χαζομάρες είν' αυτές ρε; Πού είναι τα τραγούδια; ΤΡΑ-ΓΟΥ-ΔΙΑ! Τι να τις κάνω τις ατμόσφαιρες; Θα έβγαζε δίσκο με ατμόσφαιρες ο Κέηβ πριν από χρόνια και θα το δεχόμασταν; Και τώρα να το δεχτώ γιατί; Επειδή πενθεί; Και πού είναι η οργή του; Πού είναι τα γαμημένα τραγούδια;
Εγώ γελούσα και δεν έλεγα τίποτα.
Ο φίλος μου ο Δαντέλας τώρα τελευταία φαίνεται να υιοθετεί παλιότερες δικές μου απόψεις. Μόνο που, χαμένος στον ωκεανό της γνώμης και της πληροφορίας στο διαδίκτυο, έχω πάψει να έχω γνώμη. Δεν ξέρω πια τι πιστεύω. Γενικά, πχ για τα πολιτικά, αλλά και ειδικά για τον καινούργιο δίσκο του Κέηβ.

Νιώθω όμως μιαν ενόχληση, σαν πετραδάκι που μπαίνει στο παπούτσι, όταν βλέπω συλλογισμούς «ο Κέηβ πενθεί για το θάνατο του γιου του, άρα ο δίσκος είναι αριστουργηματικός».
Εχουν γραφτεί αριστουργηματικοί δίσκοι που μιλάνε για το απολύτως τίποτα, και έχουν γραφτεί παντελώς αδιάφορα τραγούδια για συγκλονιστικά συμβάντα (βλέπε tears in heaven, Ερικ Κλάπτον).

Βλέπω μάλιστα γραφιάδες, που παραδέχονται πως είχαν σταματήσει να ασχολούνται με τον Νικ Κέηβ τα τελευταία αρκετά χρόνια (γιατί ήταν πολύ απασχολημένοι ανακαλύπτοντας το μπλακ μέταλ), τώρα, μετά την τραγωδία που τον βρήκε, να ξαναενδιαφέρονται για τη μουσική του γράφοντας διθυράμβους.

Θέλω να πω, με λίγα λόγια, δεν είναι κάπως κιτρινισμός αυτό;
Τέλος πάντων, δεν έχω βγάλει συμπέρασμα ακόμη με τον καινούργιο του δίσκο. Τον αγαπώ τον Κέηβ ό,τι κι αν κάνει, ό,τι δίσκους κι αν βγάλει. Κι επίσης νομίζω πως η περίοδος Tender Prey – Murder Ballads είναι ανεπανάληπτη, κυριολεκτικά και μεταφορικά.  

Κουφάλα Μαραβέγια

...φτάσε το αν μπορείς. Δύσκολη μπάντα, από το ΓιουΕς με πολλά προγκ ροκ στοιχεία. Σε αυτό πάει το σουϊνγκ σύννεφο. Ό,τι πρέπει για χίπστερς

 

χαμένα αγόρια

Λιώνουν

Ζουν τι;

στατικά κύματα

Things got serious with this one

Το τι χoρό έχω ρίξει με αυτό δεν λέγεται

Βίντατζ φάση, αλλά πολύ ωραίο. Μελωδικό και χορευτικό... e>

θέλεις

τι ωραία μπάντα αυτή, διαλύθηκε νωρίς

σκόνη

ντουετάκι με προσβολές

άλλος/άλλη

Μούσσα

Σκοτεινή. Από την Chelsea Wolf και την Ann Von Hausswolff στην Darkher.

γρήγορα, τρέχα!

μάρμαρο

παλιό και ξεχασμένο

σατανικός Ντάμπο

ω! γλυκό μου τίποτα

Δώσε καλέ κύριε ένα εικοσάρικο

... (λεπτά από το χρόνο σου) να πάρω ένα εισιτήριο για έναν άλλο κόσμο. Πιο ωραίο... Γερή ντουμ-στονεριά. Σόλιντ που λέμε στο χωριό.

το 'χω χάσει

απολύπηση = η διαδικασία απομάκρυνσης της λύπης, σαν απολέπιση ένα πράμα

Η Αλίκη η Κολτρέιν

παραγγελιά

φανκυ

ετσι

αστραλέζικο

το βαλς της Ντέμπυς

άλλη μια νύχτα

αλληλούια

τσίμπλα

του ξένοιαστου καβαλάρη

πτηνού οφθαλμός

τραγούδα ό,τι θέλεις ταξιτζή

πόσο χαμηλά να πέσει ένας πάνκης;

τράτζικ, το εξώφυλλο τουλάχιστον

όνειρα

κι ούτ' ένα μπάνιο

κουνήσου

ιστοριάς (ο, ουσ.)

χάπι φάρμακο

χιονοθύελλα

νεολαίας τάσεις

κι άλλη πανκοχαζομάρα

αγάπη, όχι

κελαηδούν τα πουλιά

νερντ ροκ

Άμμος

σιγκουροσικό

του θεού

Κέιτ, όχι Τζάνετ, ούτε Μάικλ

δωρεάν πίτσα που χορεύει

σταδιακά

σφηνάκι

Ενωμέναι δονήσεις, μακριά

αγαπά

Μπαρδόν;

άχθος

"Ρίξε το άχθος σου σε αυτές τις πέτρες. Θα το συνθλίψουν. Θα σε καθάρουν. Θα σε λυτρώσουν." Τελετουργικού τύπου ποστ-μεταλιά, απίστευτης ομορφίας, επιπέδου Minsk και πάει λέγοντας...

θα τρέξει μακριά του/της

μπλέξαν οι γραμμές μας

Playboy Mansion

Λέμε τώρα... Φοβερό οκαλτ ντουμ ροκ από Φιλανδία μεριά

κήπος, αγάπη, μπάσο

και γαμώ τις μπάντες να 'ουμ....

Θα πω την χοντράδα μου και η οποία θα είναι: με διαφορά ό,τι καλύτερο στο ποστ-ροκ αυτή τη στιγμη. Μπράβο, μπράβο και πάλι μπράβο.

πλακίτσα

μπλε

κάτι το ωραίον

Σέλινο-φωτό

Ε μόνο αυτοί θα μεταπλάθουν τον Μπετόβεν; Εγώ όχι; Τα παιδιά το τερμάτισαν. Βίντεο 360 μοίρες και σε 4K. Και η διασκευή; Τζιτζάτη!

σκιουράκια στις φωνές

ψηλά νερά ρε

τρύπα

κίνηση ρε Καρλ

Α αντί Ο

κάτι συμβαίνει στο ρεφρέν

ξομολόγηση

χάι χαβάη χαϊβάνι

γλυκάκι

πού να θυμάμαι;

καστράτο

όταν είν' τριγύρω

σχοινιά

Ένα Βόλβο, μια ΙΚΕΑ και έναν Μπέργκ έχουν...

...οι ABBAλοι οι Σουηδοί. Τί; Όχι;

Ποζεριά

ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι

τέρατα στο κατόπι μας

Σαββατο-Κυριακη

ντουβάρι ψόφου για εραστή

(αι)ώρες

μα γιατί δεν μου είπε κανείς τίποτα;

Ααααχχχχ

παρά θίν' αλός

Τελικά το εμπλουτίσανε το πλουτόνιο οι Ιρανοί...

πολύ περίεργο

ακούω κύκλους

ο τρίτος ήχος θα είναι ο τελικός

σαν ήμουν νιος

υγρή πύλη

κοίτα τα παπούτσια αφού έτσι τη βρίσκεις

Γαμώ τον Αντιχριστό μου...

... η καλύτερη ελληνική μπάντα. Και δε σηκώνω κουβέντα γαμώ τον Αντιχριστό μου μέσα. Αυτά.

της έστελνε μηνύματα

ατομικός αριθμός

μια επιστροφή

υπενθύμιση

δεν πάω

Κόμματος

πέσε και ξέχνα

παρένθεση

Μοδέρνα ψυχή

πλάνης πλανήτης

καμένο

Πες τα

Ζωντάνεψε

κυκλοθυμικό

απάντηση

ο αγκώνας τώρα δικαιώνεται

άρρεν βου

η πόλη

Αντε κι αυτό

τρίτος ήχος

άνευ πολισμάνων

φίλος

ω μα τι χαρά

Ζε σουϊ Λιλλ

Κοίτα ρε τους Γάλλους, κι εγώ τους είχα για χλεχλέδες... Σοβαρά τώρα, κάτι ώραίο χτίζεται τα τελευταία χρόνια στον ακραίο μουσικό χώρο της Γαλλίας.

περιμένει ο κόσμος

τα πάντα Μπόνι Πρινς Μπίλυ ρει

Θα πάρετε λίγη αγάπη;

- Όχι, δεν ευχαριστώ...

σουσάμι άνοιξε

Μάσιβ, ναι

πώς προφέρονται ετούτοι;

φόβος

χάπι

γαρδένια

της ομίχλης

Αϊ εμ ον φάιρ

σαββατόβραδο, κυριακηπρωί

κακό συνήθειο

τρία πακέτα την ημέρα

Πάνως λάηκς

Καθόλου πονοκέφαλος

ψαλιδογλώσσης

όπλα σε ρεμίξ

κυριακή αιμορραγώ, πράγματι

σταθερά καλοί

και πολύ πρώτες βοήθειες

έξοδος

«δυο πράματα δεν αντέχω στη ζωή: το ψέμα, την υποκρισία και τη μετριότητα»

Για τον ήλιο

μπιτλικό

Σερενάτα

Γευστική όπως κάθε σερενάτα. Χρόνια πολλά και καλά κόζμε.