Το 2018 ενός απλοϊκού ακροατή

Είμαι ένας απλός ακροατής με μια απλοϊκή προσέγγιση στη μουσική, δεν με αρέσουν τα πολύ πειραματικά, τα πολύ προοδευτικά, τα πολύ ψαγμένα, τα πολύ-πολύ καινούργια, τα πολύ μέταλ, τα πολύ χιπχοπ, τα πολύ τζαζ, τα πολύ έθνικ, τα πολύ φούζιον, τα πολύ-πολύ άγνωστα.

Μια πρόχειρη 20αδα για το 2018 είναι η εξής (μαζί με κανά δυο απλοϊκά σχόλια):

1. parquet courts – wide awake, με βάση ένα κάρο παλιότερα συστατικά, διαθέτει ηχητική ποικιλομορφία, αυτοπεποίθηση και αέρα κλασικού (κλικ)
2. Breeders – all nerve, πολύ ωραία τραγούδια, όχι ρηξικέλευθο αλλά ίσως ο δίσκος που άκουσα περισσότερες φορές από κάθε άλλον (κλικ)
3. marlon williams – make way for love, με ένα μελό κι ένα μερλό ξεχνιέμαι (κλικ)
4. pill - soft hell, συμπαγέστατο, γκρουβάτο, ζεστό (κλικ)
5. sad lovers and giants -mission creep, το συγκρότημα με το ωραιότερο όνομα του κόσμου, παραλίγο να μη το πάρω πρέφα ότι βγάλανε φέτος δίσκο. (κλικ)
6. idles – joy as an act of resistance, λίίίίγο κατώτερο από το ντεμπούτο, τα σινγκλ ήταν απολύτως ξεσηκωτικά, είναι πολύ ανακουφιστικό που υπάρχουν μπάντες σαν κι αυτούς (κλικ)
7. neneh cherry – broken politics, βετεράνα ή όχι, καιγαμώ τα μοδέρνα άλμπουμ (κλικ)
8. shame – songs of praise, αν «βαρούσανε» λίγο περισσότερο, θα ήταν ακόμη πιο ψηλα, καραδίσκαρος όμως. (κλικ)
9. new war – coin, μπορεί να μην είχε μια τραγουδάρα να ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα, όπως εκείνο το ghostwalkin', ωραίτατον και επιθετικότατον ωστόσο (κλικ)
10. the ex - 27 passports, αυτοί παίζουν μπάλα μόνοι τους, τι να πει κανείς για τους εξ; (κλικ)
11. tropical fuck storm – a laughing death in meatspace ως επί το πλείστον τρελά πωρωτικό, αν ήταν συνολικά τρελά πωρωτικά θα ήταν πολύ ψηλότερα. Η μπασίστρια Φιόνα εξαιρετική με κάθε τρόπο. (κλικ)
12. air formation - near miss ω, γλυκε μου θόρυβε (λινκ)
13. michelle gurevich – exciting times ακα και τσάιναγούμαν, την ανακάλυψα σχετικά αργά στην καριέρα της, είναι τόσο γοητευτικά παρακμιακά τα τραγούδια της (klik)
14. magpie salute - high water I – Μια παλιοροκιά, αντε δυο, τη χρονιά κάνει καλό. Black Crowes συνεχισταί αφού. (κλικ)
15. the last drive - the last drive ουουου ααααααα ουουουουου. Αυτό ακριβώς. (κλικ)
16. Bevis Frond -we are your friends man εκατό χιλιάδες δίσκους εχουν κυκλοφορήσει, φέτος έκατσα ν' ακούσω έναν και με άρεσε (κλικ)
17. fog ensemble - throbs της ομίχλης και της Σαλονίκης τούς πρέπει πια τέτοια μπαντα (κλικ)
18. Rhyece O'Neill and The Narodniks – death of a gringo τρομπετάρες, μεταξύ άλλων (klik)
19. half man biscuit –  No One Cares About Your Creative Hub so Get Your F**kin' Hedge Cut γκρατζαγκρούτζα κιθάρες. Ξερός ήχος και ξερό χιούμορ.(klik)
20. Mogwai – Kin Μπορούν και καλύτερα, αλλά κι αυτό στο οποίο περιορίζονται εσχάτως αρκεί. (klik)

Δύο ep: αυτό (κλικ) των Protomartyr με τη συμμετοχή της Κέλυ Ντηλ (υπέροχο, υπέροχη) κι αυτό της (υπέροχης, παντoιοτρόπως) Αϊσέ Χασάν ως Esya (κλικ), μπασίστριας των Savages και μέλους των (υποτιμημένων) Kite Base. Αμφότερα, αν είχαν παραπάνω τραγούδια θα μπαίνανε στην εικοσάδα, μη σου πω στη δεκάδα.

Κι ένα λάιβ άλμπουμ: φυσικά η ζωντανή ηχογράφηση του Boxer των Νασιοναλ, απλώς γιατί είναι στη στούντιο εκδοχή του είναι ένας απ' τους πιο αγαπημένους μου δίσκους.

κατηγορία παραλίγο, οι δίσκοι των: Beechwood, suede, manic street preachers, still corners, bill ryder jones, liines, no name, art brut, the good the bad and the queen, deaf wish, holy motors, girls names, munchie girls, willard grant conspiracy

κατηγορία αγαπες σταθερές (λίγο-πολύ, το λίγο πάει σε σένα Μόμπυ) οι δίσκοι των: spiritualized, paul weller, mick harvey, kristin hersh, moby, belly, low, thalia zedek, blaine reininger, therapy, motorama, olafur arnalds

κατηγορία άλλοι ωραίοι δίσκοι, οι δίσκοι των: dilly daly, wreckheister harmones, phantastic ferniture, nothing, e, toby hay, hot snakes, rolling blackouts fever, dead vibrations, graham coxon, beach house.