Μόμεντ οβ τρουθ εβριμπόντι! Οσα χρόνια ακούω μουσική, έχω μεγάλη αδυναμία σε κάποια συγκροτήματα που οι σοβαροί μουσικόφιλοι, αυτά τα άσπλαχνα ίντι κιντζ, θεωρούν ξεφτιλισμένα. Μετρήστε: Dr. Alban, U2, Kylie Minogue, Manic Street Preachers, Despoina Vandi, Oasis και φυσικά... Blur. Αυτούς τους τελευταίους θυμήθηκα τις προάλλες με αφορμή ένα σχόλιο του Αρσέν Λουμπέν. Οι Blur δεν είναι μόνο το συγκρότημα του Girls and Boys ή του ΓουουΧούου Song2. Είναι επίσης το συγκρότημα που με το Modern life is rubbish και μόνον έκανε ένα σημαντικό statement πάνω στη σύγχρονη ζωή. Θα ξαναπώ ότι πολλά τραγούδια τους έχoυν πολιτικοποιημένους στίχους (επίσης θα επαναλάβω ότι ο Γκράχαμ Κόξον είναι ο καλύτερος βρετανός κιθαρίστας των τελευταίων χρόνων και ο Αλμπαρν ο πιο ενδιαφέρων μουσικός των τελευταίων χρόνων...). Είπα λοιπόν να διαλέξω τρία τραγούδια τους, απ' αυτά που θεωρώ πολιτικά, και να τα ποστάρω εδώ, μαζί με λινκ προς τους στίχους... (να σημειώσω ότι δεν μιλάμε για πολιτικοποίηση τύπου Gang of 4, αλλά για κάτι πιο αφελές, πιο περιγραφικό μάλλον, τεσπά μικρή σημασία έχει, άλλωστε και συνταγές μαγειρικής να είχαν για στίχους, αυτά τα τραγούδια το ίδιο θα με άρεζαν...). Cheers!
Τώρα εγώ φταίω; Αλλά για να τον εκδικηθώ τον άθλιo τον τύπο με τη emo φράντζα και την ίμο fatsa, που τον αγκαλιάζει η Elin Lindfors, τον έκοψα απ' τη φωτό, χρατς χρουτς. Η συμπαθεστάτη ξανθούλα είναι η μία εκ των δύο Deer Tracks, που παίζουν... δεν ξέρω τι, ακούστε το βίντεο που ακολουθεί και βγάλτε συμπέρασμα. Αλλά, συγγνώμη, δεν γίνεται να μη σχολιάσω κάτι τελευταίο: είναι δυνατόν η ξανθούλα να καταγεται από μια πόλη της Σουηδίας που τη λένε Γκαβλέ; Ημαρτον δηλαδή!
Εάν ήμουν ένας συναισθηματικός μπλόγκερ, απ' αυτούς που γράφουν ροζ και κόκκινες και μοβ λέξεις σε σχήμα αιματοχέουσας καρδούλας, θα ξεκίναγα αυτό το ποστ ως εξής: Σε τι παράξενα μονοπάτια οδηγεί το μοναχικό διαβάτη η μουσική... Αλλά σιγά μη συνεχίσω έτσι. Απλώς βαριέμαι να κάνω αυτό που πρέπει να κάνω στην πραγματική ζωή και κάθομαι και βλακιολογώ στο μπλογκ, συνεχίζοντας αυτό που ξεκίνησα με τα τρίαπροηγούμεναποστ. Στο τελευταίο εξ αυτών ανάφερα το Love I am Liberal του Τζέλο Μπιάφρα, χωρίς να ξέρω ο αδαής ότι πρόκειται για τραγούδι του Phil Ochs, το οποίο υιοθέτησε και επικαιροποίησε στιχουργικά ο Τζέλος (εδώ θα μου πει ο παρατηρητικός αναγνώστης, δεν ήξερες ότι το 51st state of America δεν το έγραψαν οι New Model Army αλλά διασκεύσαν το πρωτότυπο των Shakes, όπως με πληροφόρησε ο καλός blogger αξάς, ε... ΚώσταςΚ ήθελα να πω..). Ορίστε και οπτικό ντοκουμέντο:
(πάλι πουτάνα το έκανα το ποστ ο προαγωγός...) Λοιπόν άλλο έλεγα, άλλο είπα, άλλο ήθελα να πω και άλλο εντέλει θα πω... Για την ακρίβεια εγώ δεν θα πω τίποτε παραπάνω, αντ' εμου θα μιλήσουν ο Φιλόξ και ο Τζέλος Μπιάφρας μέσα απ' τις δύο εξίσου αιχμηρές αλλά ελαφρώς διαφορετικές στιχουργικά εκδοχές του Love me I am a Liberal... (με το χρωματάκι το περτικαλί κανά δυο λινκ προς το γουίκι, έτσι για να ξέρουμε περί ποίων πρόκειται...)
Πρώτα ο Φιλόξ:
I cried when they shot Medgar Evers Tears ran down my spine I cried when they shot Mr. Kennedy As though I'd lost a father of mine But Malcolm X got what was coming He got what he asked for this time So love me, love me, love me, I'm a liberal
I go to civil rights rallies And I put down the old D.A.R. I love Harry and Sidney and Sammy I hope every colored boy becomes a star But don't talk about revolution That's going a little bit too far So love me, love me, love me, I'm a liberal
I cheered when Humphrey was chosen (υποθέτω πως αυτόν τον Χάμφρει εννοεί...) My faith in the system restored I'm glad the commies were thrown out of the A.F.L. C.I.O. board I love Puerto Ricans and Negros as long as they don't move next door So love me, love me, love me, I'm a liberal
The people of old Mississippi Should all hang their heads in shame I can't understand how their minds work What's the matter don't they watch Les Crain? But if you ask me to bus my children I hope the cops take down your name So love me, love me, love me, I'm a liberal
I read New republic and Nation I've learned to take every view You know, I've memorized Lerner and Golden I feel like I'm almost a Jew But when it comes to times like Korea There's no one more red, white and blue So love me, love me, love me, I'm a liberal
I vote for the democratic party They want the U.N. to be strong I go to all the Pete Seeger concerts He sure gets me singing those songs I'll send all the money you ask for But don't ask me to come on along So love me, love me, love me, I'm a liberal
Once I was young and impulsive I wore every conceivable pin Even went to the socialist meetings Learned all the old union hymns But I've grown older and wiser And that's why I'm turning you in So love me, love me, love me, I'm a liberal
Ακούστε το κιόλας (αμα πάλι δεν παίζει το φλας του ισνίπζ θα πάω για ρεκτιφιέ...)
I cried when they shot John Lennon Tears ran down my spine And I cried when I saw "JFK" As though I'd lost a father of mine But Malcolm X and Ice-T had it coming They got what they asked for this time
CHORUS So love me, love me, love me I'm a liberal
I go to pro-choice rallies Recycle my cans and jars I'll honk if you love the Dead Hope those funny grunge bands become stars But don't talk about revolution That's going a little bit too far
I cheered when Clinton was chosen My faith in the system reborn I'll do anything to save our schools If my taxes ain't too much more
And I love blacks and gays and Latinos As long as they don't move next door
Rush Limbaugh and the L.A.P.D. Should all hang their heads in shame I can't understand where they're at Arsenio should set them straight But if Neigborhood Watch doesn't know you I hope the cops take your name
Yeh, I read the New Republic(an) Rolling Stone and Mother Jones too If I vote it's a Democrat With a sensible economy view But when it comes to terrorist Arabs There's no one more red, white and blue
Once I was young and had an attitude Stickers covered the car I drove in Even went on some direct actions When there weren't rent-a-cops to be seen Ah, but now I've grown older and wiser And that's why I'm turning you in
Κλείνοντας το διάλογο που ξεκίνησα με τον εαυτό και με τη μουσική που αγαπώ σχετικά με τις ΗΠΑ, η αμεριχία (αμερική + ευτυχία βρε) μέσα από τρία τραγούδια (σημειωτέον, το δεύτερο είναι ίσως απ' τον πιο αγαπημένο μου δίσκο έβερ, το Holy Bible των Preachers)...
ΥΓ. Εψαξα να βρω το Love me I am a Liberal των Nixon/Biafra, αντί του τρίτου βιντέου, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει στο youtube και φυσικά βαρέέέθηκα να τ' ανεβάσω. Αναζητείστε το όπως και όλον το δίσκο, μιλάμε μπιμπεί και δέρνει... UPDATE: Μάλλον, καλύτερα, τώρα που το ξανασκέφτομαι, θα τον ανεβάσω αύριο τον δίσκο, στο Upkay...
Συνέχεια εκ του προηγουμένου: Θα προτιμούσα εντέλει, αντί να διαμορφώνει ο καθε κωλομπαράκ (αισχρό, σεξιστικό, ρατσιστικό λογοπαίγνιο) την ποπ κουλτούρα, να διαμορφώνει την αμερικανική κουλτούρα η καλή ποπ μουσική. Αυτό το τραγούδι φερειπείν.
Αναμένω με ανυπονησία το πρώτο ελληνικό ροκ συγκρότημα που θα δηλώνει ως επιρροή τον Γιωργάκη Παπανδρέου. Ο Σπανουδάκης, που έχει επηρεαστεί από τον Καραμανλή, δεν μετράει, δεν είναι ροκ...
Καιρό είχα να βάλω μια ωραία κοπελίτσα σε κάποιο ποστ. Τα μάτια της Misia, τραγουδίστριας των Très.B, δεν είναι το μοναδικό ατού του συγκροτήματος, και μην κοιτάτε που τα υπόλοιπα τρία μέλη της μπάντας τα έκοψα απ' τη φωτογραφία. Ατμοσφαιρική κιθαριστική ποπ, νομίζω πως αυτός ο χαρακτηρισμός ταιριάζει πλήρως σε αυτό το πολυεθνικό συγκρότημα (τα μέλη του έχουν καταγωγή από -κρατηθείτε- τις ΗΠΑ, την Αγγλία, την Ολλανδία, την Πολωνία, την Ισπανία και -ουφ- τη Δανία). Κάπου διάβασα ότι η Misia τραγουδάει σαν "βραχνιασμένη Μπγιορκ", πράγμα που νομίζω πως και άστοχο είναι -καμία σχέση το ξωτικό- και άδικο. Τεσπά, ο δίσκος λέγεται Scylla and Charybdis και με αρέσει πολύ. That's all you need to know που λέγαμε και στο Suncity. Ακούστε και το τραγουδάκι που ακολουθεί.
Τρελό λογοπαίγνιο αυτό το epανέρχονται, μπράβο μου, καλός μαλάκας είμαι. Επί της ουσίας τώρα, μετά το Saturnalia, οι Gutter Twins, ο κύριος Ντούλι και ο κύριος Λάνεγκαν δηλαδής, μας προσφέρουν το ep Adorata, με οκτώ τραγούδια, τα περισσότερα εκ των οποίων διασκευές. Απ' αυτές ξεχωρίζω μέχρι στιγμής αυτο Deep Hit Of Morning Sun των Primal Scream (Evil Heat).
Πρώτα το οριτζινάλε, μετά η διασκευή, για να κάμουμε ούλοι τσι συγκρίσεις.
Τότε που ήμουνα φαντάρος, και πέρα από καμένος ήμουν και αιωνίως συγκαμένος, μέσα στη γενικότερη ατυχία μου και τη δυστυχία μου, είχα την τύχη να γνωρίσω και κανά δυο παιδιά που τουλάχιστον μας ένωνε η αγάπη για την ίδια πάνω κάτω μουσική. Ε, αυτά τα ίδια παιδιά κοντέψανε ένα μεσημέρι να με στήσουνε στα πέντε μέτρα όταν είπα ότι προτιμώ τους Echo and the Bunnymen απ’ τους Smiths. Πράγμα που είναι αλήθεια και ισχύει μέχρι σήμερα, που τους ξαναθυμήθηκα τους αγαπημένους μου κουνελάνθρωπους ακούγοντας μετά από καιρό τη δισκάρα με τίτλο Burned που είχαν βγάλει ο Μακάλοχ με τον Σέρτζαντ υπό το όνομα Electrafixion, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ‘90. Δειγματοληπτικά, το πρώτο τραγούδι του δίσκου, με τίτλο Feel my pulse.