Περί της θολής, ξεπουλημένης, "πολιτικοποιημένης" ωστόσο, ποπ

Μόμεντ οβ τρουθ εβριμπόντι! Οσα χρόνια ακούω μουσική, έχω μεγάλη αδυναμία σε κάποια συγκροτήματα που οι σοβαροί μουσικόφιλοι, αυτά τα άσπλαχνα ίντι κιντζ, θεωρούν ξεφτιλισμένα. Μετρήστε: Dr. Alban, U2, Kylie Minogue, Manic Street Preachers, Despoina Vandi, Oasis και φυσικά... Blur.
Αυτούς τους τελευταίους θυμήθηκα τις προάλλες με αφορμή ένα σχόλιο του Αρσέν Λουμπέν. Οι Blur δεν είναι μόνο το συγκρότημα του Girls and Boys ή του ΓουουΧούου Song2. Είναι επίσης το συγκρότημα που με το Modern life is rubbish και μόνον έκανε ένα σημαντικό statement πάνω στη σύγχρονη ζωή. Θα ξαναπώ ότι πολλά τραγούδια τους έχoυν πολιτικοποιημένους στίχους (επίσης θα επαναλάβω ότι ο Γκράχαμ Κόξον είναι ο καλύτερος βρετανός κιθαρίστας των τελευταίων χρόνων και ο Αλμπαρν ο πιο ενδιαφέρων μουσικός των τελευταίων χρόνων...).
Είπα λοιπόν να διαλέξω τρία τραγούδια τους, απ' αυτά που θεωρώ πολιτικά, και να τα ποστάρω εδώ, μαζί με λινκ προς τους στίχους... (να σημειώσω ότι δεν μιλάμε για πολιτικοποίηση τύπου Gang of 4, αλλά για κάτι πιο αφελές, πιο περιγραφικό μάλλον, τεσπά μικρή σημασία έχει, άλλωστε και συνταγές μαγειρικής να είχαν για στίχους, αυτά τα τραγούδια το ίδιο θα με άρεζαν...). Cheers!

Bank holiday comes with a six package beer
....then its back to work a.g.a.i.n.




Advertisements are here for rapid persuasion





Colin Zeal knows the value of mass appeal
He's a pedestrian walker, he's a civil talker
He's an affable man with a plausible plan
Keeps his eye on the news, keeps his future in hand



ΥΓ. Το τελευταίο βίντεο έχει λίγο κακό ήχο δυστυχώς. Επίσης, ξέχασα να πω ότι ο... Πολ Σκόουλς, εκτός από γαμάτο χαφ, είναι και γαμάτος ντράμερ!