Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

Οχι ρε, δεν είναι η Ελίζαμπεθ Σου με κιθάρα

Εχει παραγίνει αυτή η ιστορία με τις singer songwriter. Και εντάξει παλιότερα -την εποχή που μεγάλωνα τεσπά, για να μην πιάσουμε το νήμα από την Τζοάν Μπαέζ και την Τζόνι Μίτσελ- ήταν λίγες και αξιόλογες: η Σούζαν Βέγκα, η Τανίτα Τικάραμ. Μετά πλάκωσε η Αλάνις, πλάκωσε κι η Τζιούελ, τώρα με το ίντερνετ έχει γεμίσει ο τόπος. Κοπελίτσες με κιθάρες. Οχι δεν καταλάβετε. Καθόλου δεν με χαλάνε. Ισα ίσα. Αλλά είναι τόσες πολλές που δεν τις προλαβαίνεις βρε παιδάκι μου να τις ακούσεις όλες. Οπότε αναγκαστικά βάζεις κριτήρια... άλλα, που δεν τιμούν τον σωστό ακροατή. Κοιτάς ας πούμε τη φωτογραφία της πρώτα, και αμα σου φανεί ενδιαφέρουσα ακούς. Ετσι την πάτησα κι εγώ με αυτή τη φωτό. Η μουσική της Katie Herzig δεν είναι κάτι φοβερό, όποιος μπει στον κόπο να ακούσει το κομμάτι που ακολουθεί θα το καταλάβει. Καλά να πάθω. Λες και δεν ξέρω ότι δεν πρέπει judge by the cover... Καλά να πάθω που είμαι τέτοιος λιγούρης και σεξιστής. Οχι ότι δεν είναι συμπαθητική η μουσική της, αλλά τόσο ωραία σαν τη φωτογραφία δεν είναι...




06 Sumatra.mp3

4 σχόλια:

kostasK είπε...

αξά, σε μερικές περιπτώσεις πρέπει να "judge by the cover",αφού στην τελική μόνο αυτό αρκεί!
Ή είμαστε φαλλοκράτες ή όχι!

ΠανωςΚ είπε...

Φαλλοκράτης; Βεβαίως αξά!
Στην τελική αν το δούμε ότι "φαλλοκράτης = αυτός που κρατά το φαλλόν του" είμαστε και παραείμαστε. Μαλάκες δηλαδή!

kostasK είπε...

Αν και -σύμφωνα πάντα με την ετυμολογική σου ερμηνεία- και οι γυναίκες θα έπρεπε να ονομάζονται φαλλοκράτες. Με πιάνιιιεις?
Συμπέρασμα? είμαστε όλοι φαλλοκράτες και είμαστε καλά!

Πάμε όλοι μαζί! "Είμαστε όλοι φαλ..."

:))))

ΠανωςΚ είπε...

Σωστά, ξαδερφε: Η μαλακία δεν έχει φύλο! (ούτε πατρίδα, ούτε χρώμα, ούτε φυλή). Είναι το πιο "παγκοσμιοποιημένο" πράγμα.