Παίρνω τη σκυτάλη απ' τον παλιοκαλόφιλο συνιστολόγο GT, για να προχωρήσω στην παρουσίαση μιας ακόμη περίπτωσης κυκλοφορίας δίσκου κατόπιν δωρεάς των ακροατών του καλλιτέχνη. Η Τζιλ Σομπούλ συγκέντρωσε απ' τον Γενάρη του 2008 μέχρι τον Μάρτη του 2008 το ποσό-στόχο για τη δημιουργία του άλμπουμ της (75.000 δολ.) χάρη στις δωρέες των ακροατών της και όχι μονο: υπήρξε κάποιος μάλιστα ο οποίος συνεισέφερε ένα ποσό με την υποσημείωση ότι δεν του αρεσει η μουσική της Σομπούλ, αλλά επικροτεί το εγχείρημά της.
Νομίζω, ακούγοντας την κυρία Σομπούλ στο παρακάτω βιντεάκι, ότι θα συμφωνήσω με την άποψη αυτή.
Αμα θέτε και περισσότερα, ορίστε και κάτι σχετικό στον Νιουγιόρκερ.
ΥΓ. Το ποστ αυτό ήταν μια ευγενική χορηγία του προσωρινά gone but not forgotten ιστολόγου Αρσέν Λουμπέν.
Νομίζω, ακούγοντας την κυρία Σομπούλ στο παρακάτω βιντεάκι, ότι θα συμφωνήσω με την άποψη αυτή.
Αμα θέτε και περισσότερα, ορίστε και κάτι σχετικό στον Νιουγιόρκερ.
ΥΓ. Το ποστ αυτό ήταν μια ευγενική χορηγία του προσωρινά gone but not forgotten ιστολόγου Αρσέν Λουμπέν.
3 σχόλια:
γεια σου ρε πάνε μαστορα...
το πιο ωραίο βέβαια στην ιστορία aυτή είναι ότι ανάλογα με τα λεφτά που έδινες ανταμοιβόσουν με τζάμπα σιντι όταν θα έβγαινε, ή ευχαριστίες στο μπουκλετ, ή μέχρι και να τραγουδησεις ενα απτα τραγούδια αν έδινες πολλά!
πάρε κι αλλο ένα να γουσταρεις
http://www.youtube.com/watch?v=gndUi1YxEgU
α επίσης να μοιραστώ με το ιστολόγιο σας μια κρίση μεγάλου βεληνεκούς...
"Η συζήτηση για την πειρατεία στη μουσική είναι πολύ μεγάλη κουβέντα. Μου δίνει την αίσθηση ενός τζάμπα μάγκα που δεν κλέβει ένα αυτοκίνητο που του αρέσει γιατί φοβάται ότι θα πάει φυλακή, κατεβάζει όμως ένα σιντί γιατί στην πράξη δεν θα πάει φυλακή για την κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας. Όντως οι δισκογραφικές έχουν ρουφήξει το μεδούλι των καλλιτεχνών και τα σιντί όντως είναι πιο ακριβά απ ότι θα πρεπε να είναι. Αυτό που με ενοχλέι περισσότερο όμως είναι η ασυδοσία και η απληστία του να κατεβάζει κάποιος 30 σιντί τη μέρα που δεν πρόκειται να ακούσει πποτέ. ΄>Εχω μάθει πάρα πολλά σαν άνθρωπος όταν ήθελα να αγοράσω κάποτε πινκ φλόηντ, μπομπ ντηλαν και μπρους σμπρηνγκστην ταυτόχρονα, είχα λεφτ΄'α όμως μόνο για ένα δίσκο και έμαθα να επιλέγω αυτό που είχε να μου πει περισσότερα. Το κατέβασμα μουσικής ενώ είναι παράνομο είναι μια ανώδυνη επανάσταση γιατί πρακτικά δεν έχει συνέπειες. Οι επαναστάσεις όμως πρέπει να είναι επώδυνες. Αν τα πιο ιδιαίτερα μουσικά είδη δεν πουλάνε λόγω της πειρατείας θα έχουμε το φασισμό μιας βολεμένης επανάστασης"
ταδε έφη Φίλιππος (όχι άλλο) Πλιάτσικας
Αρσένε, ναι ρε συ, ξέχασα να το αναφέρω αυτό...
Το γιουτιούμπι που μου δίνεις, απ' το σπίτι θα το δω, διότι εδώ στη δουλειά πάλι έχασα τα ακουστικά μου...
Οσο για αυτά που λέει ο Οχιαλλο Πλιάτσικας, συμφωνώ μαζί του ότι είναι μεγάλη κουβέντα. Κι επίσης συμφωνώ ότι το πολύ ντάουνλοουντιγκ καμιά φορά μπορεί να καταστρέψει τη μουσική, με τη λογική ότι δεν προλαβαίνεις να την ακούσεις.
Τα παρακάτω που λέει είναι αηδίες. Ουτε επώδυνη, ούτε ανώδυνη επανάσταση είναι. Απλώς αλλάζει και θα συνεχίσει να αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο διαδίδεται η μουσική. Και θα πρέπει να καταλάβει, αν θέλει να συνεχίσει να βγάζει λεφτά απ' τη μουσική, ότι απ' τις πωλήσεις τα λεφτά που θα βγάζει θα έιναι όλο και λιγότερα. Δεν είναι τυχαίο που μεγαθήρια της μουσικής ποντάρουν για να βγάλουν φράγκα πλέον μόνο στις περιοδείες (βεβαια για το λόγο αυτό, παρατηρείται τρομερή αύξηση της τιμής των εισητηρίων στις συναυλίες, άλλη ιστορία κι αυτή...).
Δημοσίευση σχολίου