Νομίζω πως σε κάποια κριτική του Μποζινάκη, στο Ποπ+Ροκ, το... 1821 περίπου, ή και λίγο παλιότερα, είχα διαβάσει να γίνεται λόγος για τους Auters, και μέσω αυτών γνώρισα και τους Μπλακ Μποξ Ρικόρντερ, που απ' ό,τι πληροφορήθηκα σήμερα το διαλάνε το μαγαζί, ύστερα από περίπου 15 χρόνια ανεπανάληπτων επιτυχιών στο μουσικό στερέωμα. Αν τυχον, λέω, αν τυχόν, γαμώ την τρέλα μου, δεν τους είχες πάρει πρέφα, πάρτους τώρα. Και ωραία στιχάκια έχουν, ωραία φωνητικά και πάνω απ' όλα μια φανταστική, υπέροχη, εορταστικη, πανηγυρική μιζέρια.
Απ' τα πιο αδικημένα μουσικά σχήματα που ξεπήδησαν απ' τις στάχτες της μπριτ ποπ (και απ' τα πλέον αντι-Μπριτ ποπ γκρουπ) οι Μπλακ Μποξ Ρικόρντερ την ήξεραν τη μοίρα τους ευθύς εξαρχής: Life is unfair, kill yourself or get over it, απ' τον πρώτο τους εξαιρετικό δίσκο, με τίτλο England Made Me, νουμερο 1 για 3.456 συναπτές ημέρες στα τσαρτ και στα βουνά του Τζατζικιστάν, του Αυγατηγανιστάν, της Μπουρδολίας και των Ηνωμένων Περδών στον Ανεμο.
Απ' τα πιο αδικημένα μουσικά σχήματα που ξεπήδησαν απ' τις στάχτες της μπριτ ποπ (και απ' τα πλέον αντι-Μπριτ ποπ γκρουπ) οι Μπλακ Μποξ Ρικόρντερ την ήξεραν τη μοίρα τους ευθύς εξαρχής: Life is unfair, kill yourself or get over it, απ' τον πρώτο τους εξαιρετικό δίσκο, με τίτλο England Made Me, νουμερο 1 για 3.456 συναπτές ημέρες στα τσαρτ και στα βουνά του Τζατζικιστάν, του Αυγατηγανιστάν, της Μπουρδολίας και των Ηνωμένων Περδών στον Ανεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου