GravitySays_i - The figures of enormous grey and the patterns of fraud Δεν το είχα πάρει χαμπάρι το προηγούμενο, το ομολογώ. Κάτι τουιτεράδες λέγανε για αυτούς. Με αρεσε και το όνομα. Μ’ αρεσε και η παυλίτσα, αν και μού θύμισε λιγάκι την κάτω παύλα στο νέο λογότυπο της ΝΔ. Με τον δισκοπώλη, όταν αγόρασα το σιντί, συμφωνήσαμε ότι είναι πολύ ανακουφιστικό ότι πλέον –εδώ και χρόνια!- το τραγουδιστικό ελληνικό ροκ έχει δώσει τη θέση του σε πιο περιπετειώδη πράγματα, πιο ψαγμένους ήχους, πιο πειραματικούς.
Πολλές φορές έχω ψέξει τον μουσικό ελιτισμό. Εννοώντας όμως τον ελιτισμό του ακροατή, που αυτοδικαιώνεται και αυτοϊκανοποιείται συχνά απ’ τη στρυφνότητα και τη μη δημοφιλία των επιλογών του. Αντίθετα, μ’ αρέσουν οι εκλεπτυσμένοι, ελιτιστές μουσικοί. Δεν είναι κακό να είσαι ελιτιστής μουσικός, πιστεύω, ειδικά όταν έχεις γνώση και επίγνωση της λαϊκότητας και της λαϊκής μουσικής και κουλτούρας.
Τι θέλω να πω με όλα αυτά;
Δεν ξέρω τίποτε για τους GravitySays_i. Δεν θυμάμαι καν να έχω διαβάσει κάποια συνέντευξή τους. Όμως ακούγοντας το εξαιρετικό the figures of enormous grey and the patterns of fraud έχω την αίσθηση –μπορεί να κάνω και λάθος- ότι μουσικά, καλλιτεχνικά αλλά και γενικότερα είναι καλλιεργημένοι: εξαιρετικό artwork, στίχοι που κάτι θέλουν να πουν και το λένε, χρήση πληθώρας ασυνήθιστων (για το είδος – ποιο είδος ακριβώς;) μουσικών οργάνων, η πειραγμένη εκδοχή τους στον Καϊκτσή στη δεύτερη από τις δύο μακροσκελείς συνθέσεις που αποτελούν το άλμπουμ, δεν μπορεί να είναι όλα αυτά τυχαία.
Μα καλά, θα μου πεις, κάνα ψεγάδι δεν έχει αυτός ο δίσκος; Εχει, ένα, και μάλιστα πολύ σημαντικό: τη μικρή διάρκειά του!
Πολλές φορές έχω ψέξει τον μουσικό ελιτισμό. Εννοώντας όμως τον ελιτισμό του ακροατή, που αυτοδικαιώνεται και αυτοϊκανοποιείται συχνά απ’ τη στρυφνότητα και τη μη δημοφιλία των επιλογών του. Αντίθετα, μ’ αρέσουν οι εκλεπτυσμένοι, ελιτιστές μουσικοί. Δεν είναι κακό να είσαι ελιτιστής μουσικός, πιστεύω, ειδικά όταν έχεις γνώση και επίγνωση της λαϊκότητας και της λαϊκής μουσικής και κουλτούρας.
Τι θέλω να πω με όλα αυτά;
Δεν ξέρω τίποτε για τους GravitySays_i. Δεν θυμάμαι καν να έχω διαβάσει κάποια συνέντευξή τους. Όμως ακούγοντας το εξαιρετικό the figures of enormous grey and the patterns of fraud έχω την αίσθηση –μπορεί να κάνω και λάθος- ότι μουσικά, καλλιτεχνικά αλλά και γενικότερα είναι καλλιεργημένοι: εξαιρετικό artwork, στίχοι που κάτι θέλουν να πουν και το λένε, χρήση πληθώρας ασυνήθιστων (για το είδος – ποιο είδος ακριβώς;) μουσικών οργάνων, η πειραγμένη εκδοχή τους στον Καϊκτσή στη δεύτερη από τις δύο μακροσκελείς συνθέσεις που αποτελούν το άλμπουμ, δεν μπορεί να είναι όλα αυτά τυχαία.
Μα καλά, θα μου πεις, κάνα ψεγάδι δεν έχει αυτός ο δίσκος; Εχει, ένα, και μάλιστα πολύ σημαντικό: τη μικρή διάρκειά του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου