Κι όμως έχουν περάσει 11, σε λίγο 12, μη σου πω 13, χρόνια, αν δεν κάνω λάθος, απ' την κυκλοφορία του Electro Glide in Blue των Apollo 440.
Εχω την αίσθηση πως απ' όλες τις μουσικές περιόδους τα τέλη των 90ς είναι υποτιμημένα, ξεχασμένα να το πω καλύτερα. Εντάξει, όλοι θυμόμαστε το ok computer. Αλλά πέραν τούτου, ουδέν. Ειδικά, ας πούμε, το λεγόμενο big beat, την electronica, βρε παιδάκι μου, την έχουμε ξεχάσει, ενδεχομένως και δικαίως, ίσως γιατί κάποια δείγματα εκείνου του ήχου μοιάζουν εξαιρετικά παρωχημένα πλέον.
Προσωπικά, σχεδόν είχα ξεχάσει αυτό το άλμπουμ. Το είχα εξορίσει στο υποσυνείδητό μου ως "ηλεκτρονική μουσική για βιντεοπαιχνίδια", ξεχνώντας ότι εδώ υπάρχει το ανεπανάληπτο pain in any language με τον Billy McKenzie στα φωνητικά αλλά και το υπέροχο, ατμοσφαιρικό, οπερετικό σχεδόν Stealth Mass In FM.
Εχω την αίσθηση πως απ' όλες τις μουσικές περιόδους τα τέλη των 90ς είναι υποτιμημένα, ξεχασμένα να το πω καλύτερα. Εντάξει, όλοι θυμόμαστε το ok computer. Αλλά πέραν τούτου, ουδέν. Ειδικά, ας πούμε, το λεγόμενο big beat, την electronica, βρε παιδάκι μου, την έχουμε ξεχάσει, ενδεχομένως και δικαίως, ίσως γιατί κάποια δείγματα εκείνου του ήχου μοιάζουν εξαιρετικά παρωχημένα πλέον.
Προσωπικά, σχεδόν είχα ξεχάσει αυτό το άλμπουμ. Το είχα εξορίσει στο υποσυνείδητό μου ως "ηλεκτρονική μουσική για βιντεοπαιχνίδια", ξεχνώντας ότι εδώ υπάρχει το ανεπανάληπτο pain in any language με τον Billy McKenzie στα φωνητικά αλλά και το υπέροχο, ατμοσφαιρικό, οπερετικό σχεδόν Stealth Mass In FM.
YΓ. Το υπουργείο Ψυγικής Υγείας προειδοποιεί: Ειδικά το δεύτερο βίντεο, του τραγουδιού pain in any language, δεν ενδείκνυται για άτομα που βρίσκονται σε μελαγχολική διάθεση διότι θα τους σμπρώξει προς αναζήτηση ξυραφακίων...
