Bathers: Μην τους φάτε, μην τους κοιτάτε, ακούστε τους

Σήμερα τ' απόγεμα ήταν υπέροχα έξω. Σαν χειμώνας. Αλλά και μέσα, καθισμένος όπως ήμουν κάτω απ' το αρκουδίσιον, σαν χειμώνας ήταν. Έξω απ' το παράθυρο τα πάντα είχαν γκριζάρει: Οι γερανοί του λιμανιού, η θάλασσα, τα λιγοστά δέντρα, το μπετό -ουπς, αυτό πάντα γκρίζο ήταν. Καταπληκτικός καιρός, ό,τι πρέπει για όσους σαν κι εμένα σιχαίνονται το καλοκαίρι και υποφέρουν στα καυτά τσιμέντα των αστικών κέντρων. Χαλάστρα για τους λουόμενους.

Είπα “λουόμενους” και θυμήθηκα τους Bathers.

Και πόσο ταιριάστα ακούγονται αυτήν
την ώρα, με αυτόν τον καιρό και με αυτά τα χρώματα.

Οχού, βαριέμαι να γράφω γιατί με αρέσουν οι σκοτσέζοι, χαμηλότονοι και λυρικοί Bathers. Αντί να διαβάζετε το γιατί, ακούστε το τραγούδι στο τέλος του ποστ. Και αν σας αρέσει, τραβάτε εδώ, για να κατεβάσετε όλο το δίσκο "Lagoon Blues". Και βαριέμαι να εξηγώ γιατί κότσαρα αυτούς τους πίνακες αριστερά του πόστ. Δεν είναι δύσκολο να το φανταστείτε, καμόν: Τιτλοφορούνται "Bathers" και αυτοί.

Αν και σύμφωνα με τo wiki,

υπάρχουν συνολικά έξι πίνακες με
τον ίδιο τίτλο.

Οι τρεις αυτοί αριστερά είναι του κατά σειρά εμφάνισης του Σεζάν, του Ρενουάρ και του Γκογκέν, τους οποίους όπως σωστά έχετε υποψιαστεί, δεν τους γνωρίζω κι από χτες...
Ωστόσο είμαι όλγουεηζ γουίλιγκ του λερν.

05 - The Bathers -...