Ωχ! Ενα παϊδάκι απ' το Οχάιο!

Φανταστική δουλειά. Διαβάστε περισσότερα για τον καινούργιο δίσκο των Lambchop με τίτλο Oh εδώ.

04 National Talk L...

Βρε για δες τι βγήκε μέσα από τα δάση

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα post black metal, experimental ατμοσφαιρικό συγκρότημα από τη Νορβηγία, οι In the Woods. Εντάξει, δεν ήταν ό,τι χειρότερο είχε να παρουσιάσει το συγκεκριμένο είδος μουσικής. Για την ακρίβεια ήταν απ' τις πιο ευάκουστες "ακραίες" μπάντες. Αυτό που όμως δεν περίμενα είναι μέσα απ' τις τάξεις τους να ξεπηδήσουν, μέσα στο 2008, δύο καταπληκτικοί, ατμοσφαιρικοί, καθόλου "μέταλ" δίσκοι δύο διαφορετικών μελών του συγκροτήματος, το S.o2 των Stille Oppror (του πρώην κιθαρίστα των In the Woods) και το Decent Man On A Desperate Moon των Transit (του πρώην τραγουδιστή των In the Woods). Διόλου τυχαία, αμφότεροι οι δίσκοι κυκλοφόρησαν από τη μικρή νορβηγική εταιρεία karmakosmetix records το υλικό της οποίας αξίζει να το ψάξεις.

Ηχητικό δείγμα, σε περίπτωση που δεν θυμάσαι ή δεν είχες την τύχη να ακούσεις τους In the Woods (υπόψη ότι οι Stille Oppror και οι Transit δεν έχουν ηχητικά καμία σχέση με αυτό που θα ακούσεις παρακάτω):

Του Μόντρεάλ σου ρε!

Φανταστικό περιτύλιγμα,
μάπα το καρπούζι,
γαμώ το Μοντρεάλ σας.

Κρίμα τα παιδιά...

Ο καλός ακροατής και μπλόγκερ KostasK καλά τα είχε πει πριν από κάνα μήνα και βάλε: δεν πάνε καλά οι Bloc Party. Είχα ακούσει απογοητευμένος το Mercury, πρώτο σινγκλ απ' το επερχόμενο άλμπουμ τους και ήλπιζα να μην ακολουθήσουν αυτήν την κατεύθυνση στο δίσκο. Φευ! Χτες και σήμερα άκουσα τον αχταρμά τους με τίτλο Intimacy. Μετά τους Dirty Pretty Things, τους Verve (που εντάξει, πάντα τους θεωρούσα υπερεκτιμημένους), οι Bloc Party κυκλοφορούν έναν δίσκο απογοητευτικό, που άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί κακός, άθλιος, χείριστος. Ακολουθεί το Zephyrus, που συναγωνίζεται σε αθλιότητα το Mercury.

Bloc_Party_Inticam...

Ήταν κάποιος που δεν είχε καμία θεωρία κι όλο έλεγε "έχω πολλές θεωρίες, μία απ' αυτές λέει πως ήταν κάποιος που δεν είχε καμία θεωρία κι όλο έλεγε...

Εχω πολλές θεωρίες, αλλά κανέναν να τις πω. Για αυτό, μία μία θα τις αραδιάζω εδώ πέρα. Μία θεωρία μου λοιπόν λέει ότι κάθε μέρα σε κάποιο σημείο αυτού του πλανήτη κάποιος γράφει ένα υπέροχο τραγούδι. Κι επειδή η μουσική που έχουμε ακούσει θα είναι πάντα λιγότερη από τη μουσική που δεν έχουμε ακούσει, είναι πολύ πιθανόν το τραγούδι να πάει άκλαυτο, ειδικά αν ο καλλιτέχνης δεν έχει κάποια δισκογραφική να τον προωθήσει. Βέβαια σήμερα, χάρη στο ίντερνετ, η δυνατότητα να ανακαλύψεις κάποιον τέτοιο καλλιτέχνη είναι σαφώς μεγαλύτερη. Αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο μάλλον δεν άκουγα ποτέ τις τραγουδάρες του RickoLus. Πέρα από το ότι γράφει πανέμορφα τραγούδια, δεν ξέρω τίποτε για αυτόν. Μόνον ότι όλα τα τραγούδια τα γράφει και τα ηχογραφεί μόνος του, όπως μόνος του τα προωθεί και τα διανέμει δωρεάν απ' την ιστοσελίδα του. Και αμα θέτε, λεει, μου κάνετε και ένα ντονέησιον. Αμα θέτε όμως, κανέναν δεν υποχρεώνει, και για αυτό είναι ακόμη πιο γαμάτος. Φυσικά ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος είναι που κάνει κάτι παρόμοιο. Το ζητούμενο είναι να βρούμε κι άλλους μουσικούς σαν κι αυτόν. Ακολουθεί ένα τραγούδι του, για όσους βαριούνται να πάνε μέχρι το σάιτ του και να τα ακούσουν αλλά και να τα κατεβάσουν όλα.

VIRGIN.mp3

Οι γορίλες μαϊμουδίζουν και κάνουν τους Κινέζους

Είναι πολύ της μοδός η Κίνα, ένεκα Ολυμπιακών Αγώνων. Ενας έξυπνος μαρκετίστας όπως ο Ντέιμον Αλμπαρν δεν υπήρχε περίπτωση να μην το εκμεταλλευτεί και να μην κυκλοφορήσει κάτι σχετικό. Βέβαια, και εδώ ας φανερώσω μια μεγάλη μου αδυναμία, ο Αλμπαρν δεν είναι μόνος καλός μαρκετίστας. Είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη ο πιο ενδιαφέρων βρετανός μουσικός αυτή τη στιγμή. Είτε με τους Blur, είτε με τους Gorillaz, ειτε με τους The Good the Bad and the Queen, είτε με τα διάφορα side project όπως εκείνο το καταπληκτικό Mali Music πριν από κάποια χρόνια. Τώρα, κρυμμένος πίσω απ΄το όνομα Monkey, αποφάσισε να ασχοληθεί με τη θεατρική-οπερατική μεταφορά ενός κινεζικού μυθιστορήματος του 16ου αιώνα -ή κάτι τέτοιο κουλτουριάρικο τέλος πάντων. Μαζι του ένας άλλος Gorillaz, ο Τζέιμι Χιούλετ. Εντάξει, δεν μπορώ να πω ότι συνταράχθηκα ακούγοντάς το. Είναι σίγουρα ενδιαφέρον, αλλά πολύ μακριά απ' τα χωράφια μου. Ωστόσο δεν λείπουν κάποια κομμάτια που αξίζουν τον κόπο, όπως αυτό που ακολουθεί.

19 March Of The Ir...

Ορθές ορθοπεταλιές

Ακουσα τις προάλλες το καινούργιο σινγκλάκι των Bombay Bicycle Club. Και με άρεσε. Πολύ. Αλλά κάτι με θύμιζε ρε γαμώτο. Και μετά διαπίστωσα ότι στο μπάσιμο του τραγουδιού, αντί για "always a drifter, trips to make", που είναι ο πρώτος στίχος του τραγουδιού, εμένα με ερχότανε να τραγουδήσω "how are things on the west coast?".
Εντάξει, δεν πειράζει. Δεν είναι κακό να αντιγράφεις ένα (πλέον μπορώ με σιγουριά να τους χαρακτηρίσω έτσι) μεγάλο συγκρότημα (στους Interpol αναφέρομαι) που έχει αντιγράψει άλλα, ακόμη μεγαλύτερα συγκροτήματα.

Men still walking...

... ή glory days ή περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, ή πώς καταντήσαμε λοχία, ή όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι, ή τι την ήθελες την τραγουδάρα εφόσον η συνέχεια θα ήταν τόσο σκατά...
Οσο ήμουν φαντάρος, δύο τραγούδια είχα στο mp3 player μου και δεν ήταν Dead Kennedys ή System of Down: το Still in Love song, των Stills, και το κατακλυσμιαίο The Rat, των Walkmen (το καλύτερο τραγούδι που έχει γραφτεί στην καινούργια χιλιετία;).
Οι επόμενες δουλειές και των δύο ήταν απλώς ανεκτές. Ομως οι φετινές τους είναι απλώς απαράδεκτες. Και αν των Stills ο δισκος ακούγεται με λίγη υπομονή (αλλά δεν κατάλαβα, γιατί πρέπει να κάνω υπομονή ακούγοντας ένα δίσκο; κατευθείαν στα αζήτητα!) και τέλος πάντων περιέχει ένα συμπαθέστατο τραγούδι, το Rooibos - Palm Wine Drinkard, των Walkmen είναι απίστευτο χάλι, ένας πολτός από ήχους ατάκτους ερριμμένους. Κρίμα, αλλά υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια, όπως πχ οι Night Marchers, του απίστευτου τυπά Speedo, πάλαι ποτέ στους τρομερούς και πολυαγαπημένους Rocket From the Crypt (σε μελλοντικό ποστ, περισσότερα).

Ακολουθούν ηχητικά δείγματα, για να κάνεις τις συγκρίσεις:

11 The Stills - Ro...

13 I Lost You.mp3

Μουσικοί ολυμπιακοί αγώνες

Τις προάλλες έλεγα ότι οι Taken By Cars είναι το πρώτο μουσικό συγκρότημα από τις Φιλιππίνες που φτάνει στα αυτιά μου. Σήμερα στα αυτιά μου έφτασε ένα ακόμη συγκρότημα απ' τις Φιλιππίνες, οι Moscow Olympics (κατά διαβολική σύμπτωση σήμερα ξεκινάνε και οι ολυμπιακοί αγώνες του Πεκίνου...), οι οποίοι -διάβασα κάπου- πήρανε το όνομά τους από ένα τραγούδι των Orange Juice, όχι απ' τα καλύτερά τους, όπως θα ακούσεις και παρακάτω, το οποίο τεσπά μπορεί να το βρει κανείς στη συλλογή τους The Glasgow School. Εύκολα λοιπόν καταλαβαίνει κανείς ότι οι Moscow Olympics ακούγονται τόσο μα τόσο παλιομοδίτες: αγγλική ποπ του '80, shoegaze και New Order.

Moscow Olympics, Second trace




Orange Juice, Moscow Olympics

03_MOSCOW_OLYMPICS...

Σχίσμα

Θα μπορούσε να εκληφθεί ως κρας τεστ. Αλλά δεν είναι. Απλώς παρεθέτω το πρωτότυπο (απίστευτο τραγούδι, από μία απίστευτη μπάντα) και μία από τις πλέον εμπνευσμένες διασκευές που έχω ακούσει ποτέ, από μία από τις πιο ταλαντούχες και παραγνωρισμένες ελληνικές μπάντες.

Tool, Schism




Δάρνακες, Schism/Ελενάκι

darnakes schism.mp...

Ο,τι είναι να γίνει ας γίνει

"Πρόσφατα ολοκληρώσαμε με τον Μπράιαν Ινο την πρώτη μας συνεργασία εδώ και τριάντα χρόνια. Ως επί το πλείστον ο Μπράιαν έγραψε τη μουσική, κι εγώ λίγες μελωδίες, τους στίχους και τραγούδησα. Η αίσθηση ήταν οικεία και ταυτόχρονα παντελώς καινούργια. Ο τίτλος του νέου άλμπουμ είναι Everything That Happens Will Happen Today και από τις 18 Αυγούστου θα είναι διαθέσιμος για δωρεάν κατέβασμα απ' αυτήν εδώ τη σελίδα". Αυτά γράφει, μεταξύ άλλων, στη σελίδα EverythingThatHappens ο μεγάλος Ντέηβιντ Μπερν. Κι επίσης προσφέρει, για τους ανυπόμονους σαν κι εμένα, ένα τραγούδι από το δίσκο, το οποίο δεν με ενθουσιάζει, αλλά τουλάχιστον δεν με απογητεύει. Ασε που με αρέσει πάρα πολύ και η χροιά της φωνής του Μπερν...

David Byrne and Br...

Προβλήματα

Summer Hymns, Trouble.
Στη σελίδα της δισκογραφικής τους, Misra Records, έχει κάμποσα τζαμπέ mp3.

05 - Trouble.mp3

Private Lily Was Here

Υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο ένα κάρο Μοριάρτηδες. Οι πιο γνωστοί μάλλον είναι ο Ντιν Μοριάρτι, απ' το "Στο Δρόμο" του Τζακ Κέρουακ, και ο καθηγητής Μοριάρτι, μεγάλος αντίπαλος του Σέρλοκ Χολμς. Ελπίζω στο μέλλον εξίσου γνωστό να γίνει και το συγκρότημα Moriarty. Δεν ξέρω πώς λέγεται αυτό το είδος μουσικής που παίζουν. Φολκ; Καμπαρε-ποπ; Μοιάζουν λίγο με τους Tiger Lilies; Τι σημασία έχει; Ο δίσκος τους λέγεται Gee Whiz but this is a lonesome town και αξίζει να τον ακούσεις...

03 Private Lily.mp...

Σαν την πρώτη φορά ποτέ ξανά

Θυμάμαι πολύ έντονα την πρώτη φορά που άκουσα Calexico. Μάης μήνας, απόγεμα, σε ένα νησί του Ιονίου που μοσχοβολούσε παραμύθι. Στριμωγμένοι σε μια βεράντα ένα επί ένα, πέντε-έξι μαντράχαλοι καθίσαμε να ακούσουμε ένα συγκρότημα που "θυμίζει ταυτόχρονα Χατζιδάκι και Μορικόνε". Μαγεία το Black Light. Εκτοτε τους ακολουθώ πιστά (μάλιστα είναι ένα από τα ελάχιστα συγκροτήματα που έχω δει ζωντανά δύο φορές, μία σε μια άθλια εμφάνιση στη Βαρκελώνη, την εποχή του Hot Rail, κι άλλη μία, σε μια υπέροχη βραδιά, στο Ηράκλειο -μαζί με τη Μόνικα, ναι μπρε, τη γνωστή Μόνικα- την εποχή του Garden Ruin).
Βέβαια η οικειότητα γεννά την περιφρόνηση, λένε. Η συχνή χρήση των υπέροχων μουσικών τους θεμάτων από τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, η μανιέρα στην οποία κατασταλλάξανε, και η ελαφρώς άστοχη τραγουδιστική στροφή του τελευταίου τους δίσκου, με αποστασιοποίησαν.
Στις 9 Σεπτεμβρίου θα κυκλοφορήσει ο νέος τους δίσκος με τίτλο Carried to Dust. Απ' την επίσημη ιστοσελίδα τους μπορείτε να κατεβάσετε το τραγούδι απ' αυτό το δίσκο με τίτλο Two Silver Trees. Εμένα πάντως με άρεσε -μπορεί να μην είναι σαν την πρώτη φορά, αλλά δέκα χρόνια μετά την πρώτη μου επαφή με δαύτους είναι άκρως ικανοποιητικό.

Two_Silver_Trees.m...