Η ανατριχίλα της ημέρας

Η ανατριχίλα της ημέρας με έπιασε έτσι όπως κατέβαινα την Αγίων Πάντων με τα πόδια και τ' ακουστικά στα αυτιά, κάνοντας ζιγκ ζαγκ στο πεζοδρόμιο, έξω από συνεργεία αυτοκινήτων, γυράδικα, τυροπιτάδικα και κλειδαράδικα. Θα μου πεις, το 'χω ξαναποστάρει πλειστάκις αυτό το τραγούδι -και όχι αυτή τη φορά δεν το κάνω για να καλοπιάσω τον συνιστολόγο GT που τόσο τους αγαπάει τους Τι Πάρτυ-, όμως σήμερα συνειδητοποίησα πρώτη φορά πόσο όμορφο και απλό είναι το βασικό τέμπο στα τύμπανα, αυτό το μπουντούμ ντουμ μπουμ μπουμ, το οποίο μάλλον οφείλεται σε ένα και μοναδικό χτύπημα που κάνει ο ντράμερ στο βαθύ (έτσι δεν λέγεται; αυτό που συνήθως είναι δίπλα στο σνερ;). Χεβεν Κάμινγκ Ντάουν, ιντίντ.