Δεν είναι δα και να ντρέπομαι. Δεν είναι δα και η μεγαλύτερη προδοσία προς την και καλά, ντεμέκ, επονομαζόμενη ίντι ή αλτερνατιβ μουσική, που συνήθως ακούω, το να έχω μια αδυναμία και στο... χαρντ ροκ. Αλλα όχι ό,τι κι ό,τι χαρντ ροκ, 'νταξει; Εχουμε και ένα επίπεδο να 'ούμε, Λεντ Ζέπελιν και πάνω. Που πιο πάνω φυσικά απ' τους Λεντ Ζέπελιν δεν έχει. Διόλου τυχαία η αναφορά στους μεγάλους Ζέπελιν. Διότι ο Τζον Πολ Τζόουνς, μπασίστας των μεγάλων, είναι ο ένας απ' τους τρεις μουσικούς που απαρτίζουν αυτό το σούπεργκρουπ με το όνομα Them Crooked Vultures. Οι άλλοι δύο, διόλου τυχαίοι: ο Τζος Χομ, που έπαιζε σε κάποιους, σχεδόν ξεχασμένους Κyuss, τώρα παίζει(;) στους Queens of the Stone Age και σε κάτι άλλα side projects, που σιγά μη θυμάμαι πώς τα λένε, και ο Ντέιβιντ Γκρολ, που παίζει(;) στους Foo Fighters, και στα νιάτα του έπαιζε ντραμς σε άπειρα πανκ και χαρντκόρ συγκροτήματα, προτού ενταχθεί εκεί στις αρχές της δεκαετίας του '90, σε ένα συγκρότημα απ' το Σιάτλ, που δεν το καλοθυμάμαι πώς το λένε, που είχε έναν ξανθό τραγουδιστή, ο οποίος δυστυχώς αυτοκτόνησε, αλλά προτού αυτοκτονήσει πρόλαβε και άλλαξε τον ρου ολάκερης της μουσικής βιομηχανίας, παρότι εμένα ποτέ δεν μπόρεσε αυτό το συγκρότημα να με πείσει για τη μουσική του αξία, αλλά αυτά είναι γούστα, σαν κολοκυθόπιτες, σαν κωλοτρυπίδες, σαν απόψεις δηλαδή, ο καθείς έχει από μία. Αλλά η κολοκυθόπιτα συνήθως τρώγεται, σε αντίθεση με την κωλοτρυπίδα, αλλά και πάλι ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί κάποιος να την τρώει, γούστα ή βίτσια, όπως θες πεστα, είναι αυτά...
Σόρυ που δεν βάζω λινκ προς γουίκιπίντια ή μάησπέης... Αλλά πρόκειται για γνωστά ονόματα που, εντάξει, δεν χρειάζονται λινκοδότηση από μένα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου