Γαμάτα ή Γεμάτα, Gama ή Gema;

Σίγουρα πάντως, Ρέη. Οχι αδέρφια μου, αλήτες, πουλιά, δεν παραλολογώ καταπώς το συνηθίζω. Τη φορά αυτή τα λόγια μου έχουν ειρμό και νόημα. Και επιθυμώ να καταδείξω, να αναδείξω και να μπήξω ένα μείζον ζήτημα: της προσοχής που οφείλουμε να δείχνουμε στην ούγια. Διότι μια μικρά αβλεψία μπορεί να έχει οδυνηρά αποτελέσματα. Ας πούμε, έστω ότι είσθε (που δεν σας το εύχομαι) κλασικός χεβιμεταλάς, απ' αυτούς τους 80ς τύπους, που γουστάρουν power metal κτλ. Και είστε φαν των Gamma Ray. Κι εκεί που σκαλίζετε αποδώ κι αποκεί, πέφτετε πάνω σε έναν φετινό δίσκο με τίτλο Lights Out Zoltar!, τον οποίο δεν τον έχετε και σπεύδετε παραυτα να αποκτήσετε χωρίς να έχετε παρατηρήσει ότι στην ούγια δεν γράφει Gamma Ray αλλά Gemma Ray. Δεν υπάρχει περίπτωση οπαδός των Gamma Ray να εκτιμήσει αυτόν το δίσκο (και τανάπαλιν...).

Εσείς με ποιους είσθε; Ακούστε αρχικά τους παλιούς Gamma Ray.



Και τώρα Gemma Ray.



Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, κλίνω περισσότερο προς Gemma Ray, αν θέλω τώρα να ακούσω αυτό (άσχετο, παλιό, κλασικό, χιλιοαγαπημένο και τα μυαλά στα κάγκελα, δεν βγαίνει τέτοια μουσική πια γαμώ την τρέλα μου μέσα, πήξαμε στους φλώρους -honeydive, λέμε ρε!):