Χρόνια τόσα στο κουρμπέτι οι Αη Εμ Κλουτ, πάντοτε συμπαθητικοί, ενίοτε πάρα πολύ καλοί και καμιά φορά σχεδόν συγκλονιστικοί, ποτέ μέχρι σήμερα, που πλέον σχεδόν τους είχα ξεχάσει, δεν με είχαν πείσει ότι μπορούν να βγάλουν ένα άλμπουμ που να είναι σχεδόν συγκλονιστικό, όπως είναι το φετινό τους. Μπράβο τα παιδιά, λέμε.Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010
Ποτέ μη λες ποτέ
Χρόνια τόσα στο κουρμπέτι οι Αη Εμ Κλουτ, πάντοτε συμπαθητικοί, ενίοτε πάρα πολύ καλοί και καμιά φορά σχεδόν συγκλονιστικοί, ποτέ μέχρι σήμερα, που πλέον σχεδόν τους είχα ξεχάσει, δεν με είχαν πείσει ότι μπορούν να βγάλουν ένα άλμπουμ που να είναι σχεδόν συγκλονιστικό, όπως είναι το φετινό τους. Μπράβο τα παιδιά, λέμε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Δε ξέρω ρε συ, εγώ πάλι δε συγκλονίστηκα. Δεν είναι κακό το δισκάκιον βέβαια, αλλά το μυαλό μου είναι στη θέση του ακόμα (εδώ γελάμε).
Οχι, mind blowing δεν είναι, σωστά το θέτεις Κώστα.
Αλλά για μένα τουλάχιστον είναι mind soothing.
Δημοσίευση σχολίου