Παλαιομοδίτικο και ξενικό "εις υγείαν": Πιγούνι- πιγούνι...

...τουτέστιν "τσιν - τσιν", τουτέστιν Chin Chin

(ατενσιόν και αχτούγκ, το κομμάτι είναι καραεμπορικούρα)

Κολλημένα στον ήχο παιδιά κοιτάζουν τα παπούτσια τους

Τι πάει να πει "τι σημαίνει αυτός ο τίτλος;".



Στακ ιν σάουντ λέγεται το συγκρότημα, σουγκέηζιγκ κιντζ ο δίσκος τους.
Αυτά.
Υγιαίνετε.

Σου-σφυ-ρίίί-ζο που έλεγε κι ένα παλιό τραγούδι...

Τι είναι το σουσφυρίζο;



General Elektriks

Μελισσομάγαζα; Μαγαζά β' διαλογής ίσως; Αλλο; Δεν ξέρω; Δεν απαντώ;

Μπίσοπς, λέμε.

Σαβούρα βιβρ

Υιοθετήστε εργοδότες που σας μοιάζουν, αποφύγετε το ευχάριστο στιλ και τη διαχυτικότητα κι ακούστε τους Crystal Antlers...

Τρομ, τρομ, τρομ, τρόμοι...

(Ώρες ώρες, είμαι τρελό ψώνιο, αλλά δεν αντέχω, θέλω να το κάνω και θα το κάνω: θα κάνω παραπομπή στον ευατό μου... )

Στις 22 Ιουλίου 2007 έγραφα στ' άλλο μπλογκ:

Horrors - Strange House Ιδέα δεν έχω από πού σκάσανε μύτη αυτοί οι τύποι. Μάλλον από κάνα νεκροταφείο θα βγήκαν. Ουρλιάζουνε σαν τους βρικόλακες, γράφουνε τραγούδια για τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη, εξαπολύουν βρώμικα κιθαριστικά ριφ, μέχρι και ένα οργανάκι που ακούγεται σαν φαρφίσα διαθέτουν. Πρωτοτυπία; Ουδεμία. Επιρροές; Απειρες! Γκαράζ, Cave, Birthday Party, Fuzztones, Fall, b movies, Ramones. Βαθμός απόλαυσης; Ο μέγιστος! Βρωμιάρικος δίσκος, κακόφωνος, έτσι όπως πρέπει να είναι το ροκ εν ρολ. Και δεκάρα δεν δίνω αν είναι «ψεύτικοι». Δεν νομίζω ότι θα γουστάρω τόσο πολύ άλλον δίσκο φέτος. Εδώ σε θέλω "νουάρ γκαραζιέρη" Διάσελε. Θα αντέξουν τα δαντελένια αυτιά σου; 10/10

Αφού με ξαποστείλανε (μακράν ο καλύτερος δίσκος που άκουσα εκείνη τη χρονιά), επιστρέφουν με αυτό το παντελώς τριπαρισμένο ό,τι να είναι γαμάτο πράμα... Οπότε, προσπαθώ να μείνω ψύχραιμος ψυχρός παρατηρητής μέχρι να βγει ο νέος δίσκος τους... Μέχρι τότε, αυτά τα οκτώ λεπτά αρκούν.

Σουηδέζες απ' το Λίχτενστάιν...

...ή Liechtenstein απ' τη Σουηδία...

Νορβηγικό μελόδραμα

Οι Μπέλμαν χτυπάνε της ψυχής τις θύρες για πρώτη φορά αλλά εγώ αντιπροτείνω τη συνέχιση της αναζήτησης για την αμετάφραστη προέκταση σοβιετικών συμφώνων με κωλοτριβόμενα αντιφρονούντα φωνήεντα, υποχείρια του πλήρους παρακρατικού μεγαλείου

Χέρια. Ελεος!

Ηχος σαν των Μέρσι Αρμζ κάποτε με συγκινούσε τρελά, τώρα με τρελαίνει συγκινητικά, συνεπεία ενός νοητικού αυταπόδεικτου ρήγματος κοινωνικού εκφυλισμού.

O Σαμ σκοτώνει δυο

Ο Σαμ σκοτώνει δυο και οι φίλοι πραξικοπηματίες απαντούν με ανώμαλες εκτροπές και αποκλίσεις πίνοντας ανάμεικτα σταγονίδια βότκας

To be played at maximum volume επίσης

Παλιατζουρία, νιουγουηβίλα του κερατά. Ετσι, γιατί πολύ έχω ρίξει τους τόνους, και μόλις τους ανακαλυψα χάρη στο εξαιρετικό ιστολόγιο Δε κομέρσιαλ Ζόουν.

To be played at maximum volume

Εδώ πρέπει να ανοίξετε πολύ το volume, όχι γιατί είναι δυνατό και σε φάση τα σπάω κομμάτι, αλλά ακριβώς το αντίθετο: απίστευτα χαμηλότονο και χαμηλόφωνο, αλλά προσωπικά δεν μπορώ να σταματήσω να τ' ακούω. Κι ο δίσκος τους, με φουλ ενορχήστρωση, όχι αυτή τη λιτή που βλέπουμε στο βίντεο, είναι ακόμη καλύτερος...

Το συγκρότημα λέγεται Cotton Jones.

Tην αγαπάνε οι τυφώνες

Την Νίκο Κέης, εννοώ, την αγαπάνε οι τυφώνες. Κι εμένα με αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι.



Κριτική του νέου της άλμπουμ.

Βρε τους αρκουδιάρηδες!

Μπράβο, μπράβο, εξαιρετικό τραγούδι, κι εξαιρετικό καινούργιο άλμπουμ από τους Γκρίζλι Μπερ.

Φραουλοχώραφα στην Πολωνία

Εδώ μια κριτική του πολύ καλού δίσκου των Στρόμπερι Φιλντζ.

Aχ, η άνοιξις, τα πουλάκιαν, τσίου, τσίου

Camera Obscura (σιγά μην παραθέσω λινκ...)

Δεν πεθαίνει, δεν πεθαίνει, η αγάπη που μας δένει...

... κάπως έτσι πήγαινε ένα λαικοπόπ σουξέ προ κάποιων ετών. Ισχύει και για το -κακώς- λεγόμενο post rock...
Ορίστε κατόπιν παραινέσεως Kapetank οι Oriin, των οποίων το δίσκο μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο εδώ. Εξαιρετικά θεραπευτικοί για πονεμένα μυαλά...

Ψυχ, ε; Τέλεια!

Αμάν, αμάν, κομματάρα. Αμάν, αμάν, έπαθα την πλάκα μ΄ με ό,τι άκουσα στο ζήσε μάη μου να φας τριφύλλι σπεης τους. Αμάν, άμα με ρωτούσαν τι ακριβώς είναι η φολκ ψυχεδέλεια θα τους έβαζα να ακούσουν αυτό ακριβώς το τραγούδι των ΤhistleTown. Αγνοήστε φυσικά το ερασιτεχνικό βίντεο, που έφτιαξε προφανώς κάποιος φαν τους, και απολαύστε τη μουσική.

Practice makes perfect

- Ρε μαλάκα, πώς θα γίνει να πουλήσουμε κάναν δίσκο;
- Τι να σου πω ρε μαλάκα, δεν ξέρω, με τη μουσική που παίζουμε λίγο δύσκολο το κόβω.
- Μη λες μαλακίες, ρε μαλάκα, κάποιος τρόπος θα υπάρχει να διαφημίσουμε το μαλακοδίσκο μας...
- Χμ... Ρε μαλιάκα, έχω μια ιδέα... Εστω ότι η μουσική μας είναι μαλακία...
- Εστω ρε μαλιάκα, αλλά και τι με αυτό;
- Λοιπόν, θα απευθυνθούμε στους χιλιάδες μαλάκες που υπάρχουν εκεί έξω, και δη στους επιδειξίες μαλάκες. Θα τους ζητήσουμε να διακοσμήσουν αυτοί το εξώφυλλό μας στέλνοντας μας φωτογραφίες τους τη στιγμή που αυνανίζονται. Εμείς θα επιλέξουμε τους καλύτερους μαλάκες και θα τους βάλουμε στο εξώφυλλο. Στο μεσοδιάστημα, χάρη σε αυτήν την καμπάνια, όλο και δυο, τρεις, τέσσερις μαλάκες μπλόγκερ θα βρεθούν να κάνουν ένα ποστ για τη μαλακοκαμπάνια μας, ορίστε και η τζάμπα διαφήμιση... Δεν είναι και πολύ σουπερφανταστικοφωτοβολιδάτη η ιδέα μου;
- Μεγαλύτερη μαλακία δεν έχω ακούσει, αλλά ας το κάνουμε.



ΥΓ. Δεν λέω ό,τι μαλακία μου κατέβει. Ορίστε, εδώ η είδηση, χωρίς τις μαλακοφιοριτούρες μου... Κι εδώ ο Μάης Χώρος των Ordo Rosarius Equilibrio. Και, εντάξει, η μουσική τους είναι καλύτερη απ' ό,τι το μαλακοκειμενάκι μου υπονοεί...

Κι ύστερα καθίσαμε στ' αστέρι μας

Μια συνταραχτική και εκ βαθέων προσωπική εξομολόγηση: το τραγούδι που έχει "βαφτίσει" αυτό το σεπτό ιστολογιο... Δυστυχώς η διαθέσιμη εκτέλεση, την οποία μόλις τσίμπησα απ' το γιουτιούμπ και είναι απ' την φετινή αλλά όχι καινούργια κυκλοφορία του Βαν Μόρισον με τίτλο Astral Weeks Live at the Hollywood Bowl, είναι ελαφρώς σκατά, μάλλον γιατί ο γερό-Βαν ή βαριέται ή δεν μπορεί να τραγουδήσει, και δεν συγκρίνεται με τίποτε με την αυθεντική που υπάρχει στο Αστραλ Γουίκζ που είχε πρωτοκυκλοφορήσει κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '60. Το τραγούδι λέγεται The way young lovers do:



Οι στίχοι (ναι, κατά βάθος, εκτός από ηλίθιος, είμαι και ρομαντική ψυχή):

We strolled through fields all wet with rain
And back along the lane again
There in the sunshine
In the sweet summertime
The way that young lovers do

I kissed you on the lips once more
And we said goodbye just adoring the nighttime
Yeah, thats the right time
To feel the way that young lovers do

Then we sat on our own star and dreamed of the way that we were
And the way that we were meant to be
Then we sat on our own star and dreamed of the way that I was for you
And you were for me
And then we danced the night away
And turned to each other, say, i love you, I love you
The way that young lovers do

Do, do, do, do...

Then we sat on our star and dreamed of the way that we were and the way
That we wanted to be
Then we sat on our own star and dreamed of the way that I was for you
And you were for me
I went on to dance the night away
And turned to each other, say, i love you, baby, I love you
The way that young lovers do, lovers do, lovers do

Επίσης εδώ μια παρανοϊκή εκτέλεση του τραγουδιού απ' τον σπουδαίο Τζεφ Μπάκλεη και εδώ μια απλώς αξιοπρεπής επανεκτέλεση απ' τους Σταρσέηλορ... Αλλά λόγια να αγαπιόμαστε πάντως, την ορίτζιναλ ουρανοτοξάτη πρώτη εκτέλεση του ίδιου του Βαν δεν την πιάνει κανείς, ούτε ο ίδιος. Αυτήν αναζητήστε.