Μετά το καρτέλ γάλακτος και το καρτέλ μυτζήθρας...

...έρχεται και το καρτέλ στο όπιο. The Opium Cartel από τον Jacob Holm-Lupo (ένα όνομα, μια φίρμα, για τους αδαείς μέλος των White Willow). Folk rock και καλά, με ορέξεις προοδευτικής ανάπλασης, είναι ένα άλμπουμ που θα το έλεγα σε ορισμένα σημεία μελιστάλακτο (ενίοτε γλυκανάλατο, αλλά η γκουρμέ κουζίνα είναι της μοδός). Δεν ξέρω τα γούστα σας, αλλά εδώ ο κόσμος ακούει μια κάποια Μόνικα που κλαίει σαν σπασμένη φυσαρμόνικα (μαλακία, το ξέρω. Τώρα το 'βγαλα), δεν θα ακούσει The Opium Cartel (φωνή από το πάνω-πάνω σύννεφο: gt είσαι και πολύ μαλάκας αν πραγματικά το πιστεύεις αυτό. - φωνή από ντάουν αντερ: μουσάτε συμφωνώ μαζί σου. Είναι και πολύ...). Εν πάσει περιπτώσει, όλες αυτές οι ασυναρτησίες είναι για κρύψω την μερική απογοήτευση μου γιατί το άλμπουμ είναι κατώτερο των προσδοκιών (όταν έχεις White Willow/Anglagard ομοσπονδία, περιμένεις πολλά). Πάντως το Beach House είναι ένα τραγούδι φανταστικό. Ο Διάσελος θα έχυνε... δάκρυα χαράς ακούγοντας το. Θα σπινιάρει πολλές φορές, ελπίζοντας να αμβλύνει την απογοήτευση μου και να δώσει νέες ευκαιρίες στο υπόλοιπο άλμπουμ.