Τι ακούσαμε φέτος; (1)

 Low - C'mon

Από βετεράνους, στους οποίους μάλιστα ποτέ πριν δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία, δεν το περίμενα. Και όμως, αν συμμετείχα φέτος στην περίφημη μπλογκοβίζιον για τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, το c’mon των Low θα ήταν νούμερο ένα, μάλλον - εκτός κι αν σκάσει καμιά δισκάρα από του πουθενά. 

Πρόσεξε, δεν είναι εντυπωσιακό άλμπουμ. Δεν είναι το άλμπουμ που αλλάζει τον ρου της μουσικής ιστορίας. Δεν είναι καν το άλμπουμ το οποίο θα στρέψει τα προσωπικά μου ακούσματα σε νέες κατευθύνσεις – ανάλογα τέτοια ακούσματα έχω εδώ και πολλά χρόνια. Είναι όμως: α) το άλμπουμ που έχω ακούσει περισσότερο φέτος β) είναι τίμιο, ειλικρινές και αψεγάδιαστο από την αρχή έως το φινάλε γ) είναι αγαπησιάρικο δ) έχει φανταστικά τραγούδια, υπέροχες μελωδίες ε) είναι ταυτόχρονα ζεστό σαν αγκαλιά και παγωμένο σαν νύχτα του Γενάρη.

Το δισκάκι το ‘χα πάρει χαμπάρι μόλις είχε διαρρεύσει. Το εναρκτήριο τραγούδι του άλμπουμ, Try to sleep, ήταν σαν χριστούγεννα, σαν το βελβετίσιο Sunday Morning. Προσπαθώ να θυμηθώ ποιος το απέκτησε πρώτος: εγώ ή ο φίλος μου ο Μήτσος; Νομίζω ο Μήτσος κατόπιν σχετικής υπόδειξης του Πάκη από το Λωτό. Αργότερα μου τον έκανε δώρο ο Στέφανος, σε βινύλιο. Κάβλα.

Δεν ξέρω αν πρόκειται για εντύπωση που μου υποβάλλεται από το γεγονός ότι το ζεύγος που κινεί τα νήματα των Low είναι μορμόνοι, αλλά μού φαίνεται πως πολλά από τα τραγούδια του δίσκου έχουν μια υμνητική πτυχή, ένα θρησκευτικό συναίσθημα, μια διαδικασία κάθαρσης (από τι άραγε; Άλλωστε τις περισσότερες από τις αμαρτίες μας τις απολαμβάνουμε…). Παλιά το λέγανε slowcore αυτό που παίζουνε οι Low – δεν ξέρω πώς το λένε αλλά απολαμβάνω τα κυκλικά, επαναλαμβανόμενα κιθαριστικά θέματα, τις εξαιρετικές διφωνίες (άνδρας – γυναίκα), τη μινιμαλιστική νυχτερινή ατμόσφαιρα, τον θόρυβο που καμιά φορά ξεσπά από το πουθενά, την επική διάθεση του “Nothing But Heart”, το οποίο περισσότερο από κάθε άλλο τραγούδι του δίσκου περιγράφει την ουσία της μουσικής των Low. Ψυχή ρε μουνιά  (εντάξει, μεταφραστική αδεία το “heart” το έκανα «ψυχή» και όχι καρδιά, άλλωστε ως θρησκευόμενοι άνθρωποι λογικά πιστεύουν στην ύπαρξη της ψυχής).