Α μία Λέλα! Α μία Λίνα!

Για την Αλέλα Νταϊάν, τα έχουμε ξαναπεί εδώ.
Την Αλίνα σήμερα την μαθαίνουμε.
Το εξώφυλλο του δίσκου είναι σαν φριχτή ταπετσαρία της δεκαετίας του 80. Τόσο οπτικά οδυνηρό που θέλεις να το κοιτάς για ώρες ολόκληρες. Η γοητεία της ασχήμιας (όχι δεν αναφέρομαι στις δύο κυρίες του εξωφύλλου, για τη συνολική αισθητική αντίληψη ομιλώ);