E, λοιπόν όσο πιο πολύ τ' ακούω αυτό το δισκάκι τόσο πιο πολύ με αρέσει. Εχει ένα τελείως out there, εκτός τόπου και χρόνου στιλάκι, είναι και απ' την Αστραλία και θυμίζει πάρα μα πάρα πολύ εκείνον το βρομιάρικο, αμήχανο ίντι ήχο της δεκαετίας του '90 που ούτε και τότε έκανε σουξέ, ξες συγκροτήματα τύπου Superchunk ή Hazel (μια μπαντα παραγνωρισμένη στην εποχή της, με τρομερά ιδιαίτερο ήχο, ρίξτε μια ματιά σε όσα γράφει η γουικιπίντια για αυτούς),
στο πιo ποπ και μελωδικό βέβαια... Χα! Τώρα μόλις συνειδητοποίησα, ότι αν με διαβάζεις, δεν έχεις ιδέα για ποιο δίσκο μιλάω διότι το εξώφυλλο που βλέπεις παραπάνω είναι παντελώς αντιεμπορικόν αν και νοστιμότατο: Πρόκειται για το εξώφυλλο του δίσκου των Songs με τίτλο Songs. Ψάχτε τον. Εμένα έχει αρχίσει να κολλάει απάνω μου, έτσι όπως κολλάει το λιωμένο τυρί στην πίτσα...
YΓ. Οχι, δεν τα έχω χάσει τα μυαλά μου (ακόμη). Το θυμάμαι πολύ καλά ότι είχα ξαναποστάρει για τους Songs, κατά την πρώτη μου επαφή μαζί τους. Απλώς είναι πολύ καλοί και μάλλον θα τους φάει η μαρμάγκα (γαμώ τους Ανιμαλ Κολέκτιβ μου γαμώ, τα ίντι τρεντζ και τα αλτέρνατιβ χάιπ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου