Παρασκευή στη δουλειά. Οι ορμόνες των συναδέλφων έχουν χτυπήσει κόκκινο. Φωνάζουν, ουρλιάζουν, γελάνε, βρίζονται με τα ντεσιμπέλ στα ύψη. Είναι όλοι τους στα όρια νευρικού κλονισμού. Εγώ, βάζω ως συνήθως το δεξί ακουστικό στ' αυτί (είναι αυτό απ' την πλευρά του τοίχου, δηλαδή οι "κακοί" δεν μπορούν να το δουν) κι ακούω Γκόσπελ Γκόσιπ, που παίζουν κάτι σαν σουγκέηζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου