Ενα τραγουδάκι αγαπημένο, απ' αυτά που χίλια τα εκατό δεν ακούνε οι δύο γρόθοι συνάδελφοι που κάνα μισάωρο τώρα έχουν πιάσει πάνω απ' το κεφάλι μου κουβεντούλα, που τείνει να εξελιχθεί σε τρικούβερτο καβγά, για το τάδε αυτοκίνητο και το δείνα αυτοκίνητο, και τα χι κυβικά και τα ψι δεν-ξερω-τι, και κάθε τους κουβέντα είναι ολοένα και πιο δυνατή, σε φάση γκαβλώνω να μιλάω για αυτοκίνητα επειδή είμαι και πολύ άνδρας. Εγώ δεν πάντως, που δεν έχω ιδέα απ' αυτοκίνητα, που ούτε αυτοκίνητο έχω, δεν ξέρω καν να οδηγώ, πρέπει μήπως να ανησυχώ;
ΥΓ. Και κάτι που ενδεχομένως δεν είναι πολύ σωστό να πω: Αυτή την τύπισσα των Αρκέηντ Φάιαρ με τ' ακορντεόν θέλω να της φορέσω το ακορντεόν κολάρο. Μου τη σπάει η φάτσα της. Για την ακρίβεια το υφάκι της. Αντιθέτως θέλω να κεράσω πέντε έξι ποτά την βιολίστρια με το κοντό καρέ και το πολύ ωραίο μαύρο φόρεμα.
3 σχόλια:
http://img253.imageshack.us/img253/8331/piz.jpg
http://img58.imageshack.us/img58/9508/piz2.jpg
zesti e?
Ετσι είναι kapetank! Παντα θέλουμε κάποιον/αν που δεν μας θέλει επειδή θέλει κάποιον/αν άλλον/η που και αυτός/ή με την σειρά του/της θέλει κάποιον άλλο/η που δεν... και ούτω καθεξής.
Εγώ τη βιολίστρια θέλω. Είναι δυνατόν να μου στέλνει αγαπούλες η ακορντεονίστρια;
(ζέστη δεν θα πει τίποτε... κι αν είχες καμιά φωτό της βιολίστριας, θα ζεσταινόμουν παραπάνω... μμμ... άσε έψαξα, βρήκα στο φλικερ. Σάρα Νιουφελντ τη λένε. Την επόμενη φορά θα με δώσει και το τηλέφωνό της!)
(ενα γιατρό...)
Δημοσίευση σχολίου