Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Η κόρη μου πάει γαλλικά, κέντημα, μπαλέτο...

... δεν κάνει παρέα με αλήτες, ροκάδες και μαλλιάδες. Άκου εκεί...

Στο βίντεο θα δείτε τους Entombed συνοδεία του Swedish Royal Ballet. Δυστυχώς η τύχη της έκδοσης του DVD του Unreal Estate αγνοείται και συνεπώς δεν ξέρουμε αν θα δούμε ποτέ όλη την (αυθεντική) παράσταση. Αυτή είναι από τα Σουηδικά Grammy, τα οποία εννοείται ότι είναι πιο μπανάλ από τα δικά μας βραβεία Ταμτακισμού του MAD. Για να ξέρουμε και τι λέμε δηλαδή.

ΥΓ. Το βιντεάκι είναι με πολύ αγάπη στην Κατ. Τελικά τίποτε δεν μένει όρθιο σε αυτόν τον κόσμο, από τον σοσιαλισμό έως το Heavy Metal. Σε τι να πιστέψεις...

5 σχόλια:

ΠανωςΚ είπε...

Βαθύ φίλε, πολύ βαθύ. Η Βγενιώ η Μπουμπούκα και το Βικάκι η Καγιά, ο Νουρέγιεφ και ο Μπαρίσνικοφ, όλοι μαζί, μπαλετάκι στην κόλαση...

Go_Go είπε...

Πάει και το αγνό, άσπιλο κι αμόλυντο power metal...

TGL είπε...

Προς τι η έκπληξη; Πάντα χάλια ήταν οι Entombed... (που θα πείτε κακό λόγο για τους Κόρε Ύδρο).

Τρελλό spam σήμερα, έχω κολλήσει κυριακάτικα & διαβάζω τα post με αντίστροφη χρονολογική σειρά. Sorry...

ΠανωςΚ είπε...

Ειλικρινά πάντως εμένα τουλάχιστον δεν με εκφράζουν καθόλου οι Κορε Υδρο. Και να φανταστείς ότι τη φτηνή ποπ την αγόρασα (όχι γιατί ήταν φτηνή, χοχοχο, αθλιο αστειάκι)

TGL είπε...

Με τους Κόρε.Ύδρο. αισθάνομαι όπως τη δεκαετία του '90: ξέρεις, που μιλούσες στους φίλους σου για Honeydive & Purple Overdose & Common Sense & αυτοί απαντούσαν περιφρονητικά με Sonic Youth, Dinosaur Jr, & Mudhoney, γιατί από ελληνικά μέχρι Last Drive & πολύ τους ήταν. Μετά, που τα ελληνικά '90ς αναγνωρίστηκαν γι'αυτό που ήταν, άλλαξαν τροπάρι (& ίσως & να ξέθαψαν από το συρτάρι καμμιά από τις άπαιχτες κασσέττες που τους είχες γράψει). Ε αυτό :). Αλλά καλά να πάθω, γιατι εγώ σνόμπαρα (μη φρικάρεις...) τους Ziggy Was μέχρι κάπου 5-6 χρόνια μετά τη διάλυση τους & τους ερωτεύθηκα μόνο όταν άκουσα το Unicorn Pan (που λόγω σνομπαρίσματος δεν είχα καν ακούσει - πλήρως βλάξ). Άξια η τιμωρία...