Το πρόβλημα με το dubstep

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς έσκασε μύτη ως μουσικό ρεύμα το dubstep. Ούτε θυμάμαι πότε ακριβώς πρωτάκουσα τον κυριότερο εκπρόσωπό του, τον Burial. Θυμάμαι όμως, και νομίζω πως κάποιοι από σας με έχετε ξανακούσει να το λέω, ότι ένιωσα σαν 50αρης συντηρητικός λυκειάρχης την εποχή που πρωτοκυκλοφόρησε το Nevermind the bollocks. Δεν το αντιλαμβανόμουν αυτό το πράγμα που έπαιζε ο burial ως μουσική. Δεν το καταλάβαινα. Γερνάω, γίνομαι γεροξούρας, είχα σκεφτεί, και έβαλα λίγο Dead Kennedys για να νιώσω καλύτερα. Σήμερα έτυχε να ακούσω αυτό το τραγούδι που ακολουθεί, που κάποιος το σχολιάζε ως την "ποπ εκδοχή του dubstep" και ότι "επιτέλους το dubstep θα αναδείξει μία ποπ σταρ".
Δεν ξέρω αν είναι έτσι ακριβώς. Αλλά αυτό το τραγούδι με άρεσε. Emika.